Yarına Kalsın

Verse 1: Yağmura şiir yazmak en basiti siz, Hiç kuraklığa şiir yazdınız mı? Karanlıkla uyanmak mı en garibi? Siz, Hiç hayallerde yalnız kaldınız mı? Suyla kaplı hücrelerde tekillikten alev aldınız mı? Yapraklara dost oldunuz onu anladık da Siz hiç ormanlarda hapis kaldınız mı? Bu ormanda hapis kaldınız mı? Merkezi yangınlarım sönmedi ki Ölüme komşu gecelerimi de kasvet sarsın Bu çöl bir yağmur da görmedi ki Doğan yeni güneşlerle karanlığa hasret kalsın Üstü sende kalsın altı üstü bir kefenle Yer altında çürümek üzere olan kurak bir bedenle Bir de benle kaldı anılarıma çekilmiş bir perde Bir nedenle geldiğin bu tablo renge doydu senle Nakarat: Yanıma kalamadın yarına kalsın özlemin Belki de istemek en büyük hak Yanıma kalamadın yarına kalsın düşlerim Belki de özlemek en büyük hak Yanıma kalamadın yarına kalsın gözlerin Belki de düşlemek en büyük hak Yanıma kalamadın yarına kalsın izlerin Belki de gözlerin en büyük hak Verse 2: İzlerini sürdüm rüyam bize çıkmıyor Artık hiç bir bakkal sulu yüzükleri satmıyor ki Kayalık üstü vigor ultimate nöbetlerinde Faranjit denildiğinde aklım yerde durmuyor Salındıkça sallıyor ve dahası zaman Uzak ülkelerden gelen hediyeliklerin vedası yaman Bu denklemde senle beni denk düşürüp sağlayamam Bir kadehin son yudumu bir tütün vebası zaman Zamanın hebası yaşam dağlar aşan ferhatın sevdası yaşam Tahir olmadıkça Zührenin feryadı yaşam Yaşam neşet mızrabından aralanan Veysel in gözlerinden görmediği topyekün vedası Bir kadın edası peşine bir veda selası Velhasıl elde kalan düş kırığı helası Aşk dediğin popüler olan modern zaman belası En kötüsü ölümsüz bir aşkın ömre vedası Nakarat: Yanıma kalamadın yarına kalsın özlemin Belki de istemek en büyük hak Yanıma kalamadın yarına kalsın düşlerim Belki de özlemek en büyük hak Yanıma kalamadın yarına kalsın gözlerin Belki de düşlemek en büyük hak Yanıma kalamadın yarına kalsın izlerin Belki de gözlerin en büyük hak