Nefes

Kimisinin hayatında bir varım bir yokum Kalan hayatımdan geriye doğru bir yokuş Kendi hikayemin baş kahramanıyken Nasıl olur da hep en kötüsü ben olurum? Özgür olmak isteyen bir kuş misali Çırpıyorum kanatları ; kanatlarımın olmayışı Sebeplerim; sonuçlarımı doğurmadı, napalım En sonunda benimde koptu kayışlarım Sinirlerime sahip çıkamadım üzgünüm Bu bir şairin başarısızlık öyküsü Öyküsüyse öldürün görün bu kördüğüm Çözümü gördüğüm, böldüğüm ve sövdüğümde öldüğüm Terazinin dengesine ağır geldi bakışlarım İnsanlara gerek yok onlarsız yaşarım Yıllardır hiç bu kadar yalnız olmamışdım Bundan sonra yaptığım şarkılarla anılırım Nakarat Derin bi nefes aldım Zaman aktı Noldunu anlamadan Bugünlere daldım Bir yanan mumu tekde öldüren nefes Durma sende es Etme pes Sakinleşemiyorum hiç duvarlar üstüme geliyor Üzgünüm.. En sonunda ölüm beni geriyor Bu prensipli tavırlar süzgecimden geçemiyor Her başarısızlık benim psikolojimi zedeliyor Bu bataklıkdan tek seferde çıkabilene helal olsun Ben çıkana kadar helak oldum dostum Hayatına girdiğim her insanda bi iz bıraktım Düşünmeye başladım karardı ışıklarım Suya düşmemek değil asıl sorun çıkamamak Kaderimle yüzleşince kaçmak istiom yalın ayak Selam vermek zor geliyor mümkün olsa tanınmamak Neden insanları sevemiyor ah şu kalın kafam Oturdum bi bankda derin bi nefes aldım Gökyüzüne baktım ve bu şarkıyı yazdım Aya baktıkca kafamda birikiyordu satırlarım Gözlerimi kapattım hayallere daldım Nakarat Derin bi nefes aldım Zaman aktı Noldunu anlamadan Bugünlere daldım Bir yanan mumu tekde öldüren nefes Durma sende es Etme pes