Akşam Pazarı

Af çıktı bu gece gaf dolu kaleme; taraf tutmak adına çabam sıfır "Bîtarâf olan bertarâf olur" diye izbe bir hücrede sabahladım "Suçu sâbit" dedi bana zâbitler; âkilâne bi' tespite uzaktılar Kuru dudaklarımdaki çatlaklardan akan kana acıyıp bıraktılar Saatli maarife yazılan isimleri kaale alıp beni dinlemediniz Ya ben size başka bi' dilde konuştum ya da siz anlamak istemediniz Özet geçeyim; an geldi yolsuz, an geldi aç kaldım, ayaz yedim Titrek bi' şırınganın namlusundan çıkıp, damarı vurdu beyaz zehir Karanlık annem, gölgeler babam; kaçardım aydınlık köşelerden Elimde bi' paslı jilet vardı, bir de silâh yapardım boş şişelerden İçimdeki korku gözümdeki yaşla yıkandıkça gözümü kan bürürdü Monşerler Bordoeaux şarapları tadarken ciğerimi dağlayıp kan tükürürdüm Akşam pazarının artıkları, fırının "bayat" diyerek attıklarıydı nîmet Polis coplarını yediğimiz akşamlarsa hezîmet İnsan insanı bi' mal görürse sömürü düzeni gezegeni kaplar Sen kadına fiyat biçip satarsan o da öz savunma hakkını kasığına saplar..! Ölüm pusar yine, köşe başında durur Her izmarit şakağıma kurşun Demirin tuncuna, insanın nâmerdine kaldık Bu dünyâ dursun.. Duydun mu sürat yapan bi' zengin bebesinin ezdiği şarapçıyı?? Peki duydun mu organları için içi deşilen o öksüz çocukları?? Hiç gördün mü görgüsüz bi' sonradan görmüşü yatarken mahpusta?? Fakire nezâret, zengine kefâlet; adâlet tartısı hîleli her hususta Sus bakalım; sana dokunmayan yılanı bin yaşatmaya utanmadın Ama sen ne bilirsin çöp kokan bi' mezbelelikte sabaha uyanmayı?! Mayına basmış gibi aksardım, ayağımı ezen otomobille gitti şansım Amorti vuran bi' bilet bulduğumda "tutmadı bu da" diye küfrü bastım!! Bir kere sevdim maalesef, solcu bi' kız vardı bu mahâllede Paraya değer vermez sanırdım; çünkü "düzen" denen her şeye muhâlefet Tek bir an göz göze geldik; iğrenerek baktı ve yolunu değiştirdi Öptü birini, bindiği cip uzaklaştı; şaştı bütün muhakemem Kâh Tarlabaşı'nda bi' metruk binâda sokak köpeği gibi nöbetteyim Kâh Ahırkapı sâhilindeki kayalara döktüm içimi, ama pes etmedim Görmezden gelin ama unutmayın; dört duvar, bi' tavandı hayâlim "Çektiğin cefâ kadar sür sefâ." desen bana şehrin gerçek sâhibiyim.. (NAKARAT)