Avlu

Dört duvarın üstü nemli tavan Dört yanda yüzlerce gardiyan Dört açıcaz gözleri hiç kırpmadan Tıkıldık bu deliğe, kaçarımız yok Bir dudakta, bir kulak arkası Tütünün kesif kokusu, Deniz'in parkası Kül dolu pencere pervazı Bu eli de kaybedicem yine, maça kızı yok "Suç" dediğin şey bir anlık Bedeli bâzen bir ömür karanlık Ondan zindan yarattık Özgürlüğe açılan tek bir kapı aralığı yok Voltalar atmaya mecâlim az Mazlum sustukça da mezâlim artar Vicdânı hangi terâzi tartar?? Fikir bi' kuş, ama kanadı mı yok?! Aynada rastladım efkârıma Küfürler savurdum etrâfıma Suspus oldum çalan her şarkımda Adımı bilmezler, çünkü başarısı yok Boş kâğıt ömrüm, arkası yok Sarma cigara gibi, markası yok Anlamıyo'm, more; anlamıyo'm!! Artık hiçbi' şeyin anlamı yok!! Ne yeni bir umut açar sözümüz Ne yeni güne uyanır gözümüz Bedenim şu canıma dar geliyor Canıma kıymak ar geliyor.. Sabah sekiz, akşam sekiz Sağ baştan say, tam yirmi sekiz Herkes eksik ama nüfus eksiksiz Bundan gayrı bi' can acısı yok Bir ileri, bi' geri dön avluda Gözyaşların saklanır havluda Öfke barut gibi namluda "Adâlet" dediğin bir iskelet, ama kafatası yok Kapıların ortası sürgülü pencere Parmaklıklara gömülü bi' cendere Sabaha karşı çöküyo' uyku her gece Koğuş bi' oda ama paravanı yok Ortak alandaki buruk muhabbete eşlik eder Susar ehl-i keder Onların ahvâlini kestiremem Sükût bi' gemi ama kamarası yok Susuz denizlere dümen kırar Bacasından grî bi' duman çıkar Dâhilî anons olur uyandıran Açık görüş günüm ama uyanasım yok Üst araması, göz taraması.. Sabret!! Soğuk duvarlara siner bu kasvet Dikenli tel gibi eti keser hasret Hasta ölüyo' ama kanaması yok Boş kâğıt ömrüm, arkası yok Sarma cigara gibi, markası yok Anlamıyo'm, more; anlamıyo'm!! Artık hiçbi' şeyin anlamı yok!! (NAKARAT)