Bi' Dal Bi' Kadeh

Her günüm ve her gecem, bir açmazın içinde Silâhlanır dizlerimde büyüttüğüm hayâllerim Solan bi' saç telinde kirli beyaza boyanır geçmişim Elenmişim elekte, kalan tânelerimi sayıyorum Yanıyorum, yürek bi' yanardağ; damarlarımda lav Depremlerime dayanacak gücün varsa yanımda kal Sinir harplerinde şehit düşen sabrım toprak oldu çoktan Geriye kalan hayâtım anca bir oktav Tâciz atışı yapıyo'lar ve tâviz vermem istenir Mecâlim yok çatışmaya, mezâlimlerine direndim Vebâlim kendi boynuma, kemâle erdi zâti yaş Vebâlı rûhunu al, git; devânı arama kapımda (Kapımda!!) Duvarlar üstüme gelir Kendi canıma kıysam kendi suçumu kendim üstlenirim Hiçbi' kimseye yok ihtiyâcım ezelden beri Depresyonuma demli çay gerekli, tez elden verin Mikrofonuma verdiğim sır onca kulağa ulaşmış Parmaklarımı kanatarak yazarken kâğıda bulaşmış Yüzüm yine bir karışmış ve yüzsüzlüğüme karışmış Ben bugünle küsmüşüm, dünüm yarınla barışmış Sadâkatim bâki, lâkin hakîkatim yalandır Kadavram misâli hâlim, râyiham sigarandı Kazâlar nizâmi sanki, katli vâcip hayâtım Kafamdan bid'âdi sav ki harbi kâlbim kazansın..! Her yanlış kendi doğrum İnan bıktım yanılmaktan Elimdeki düş kırıklarını savurdum Attım göz pınarlarımdan...!!! Yatağa yattığımda gözümü yumdurmayan hayâllerim vardı Bilmiyorum, şimdi neredeler?? Kendimi avuttuğum masallarımdı her biri Uykumun yerinde yeller eser, uykusuzluk çok soğuk Ben üşüyorum, ayazda kaldı rûhum çırılçıplak Üşüyorum, düşümde katıksız bi' kışın buzları Nedense düşüyorum aynamdaki aksimin gözünden "Üzgünüm, çocuk" diyor; "üzgünüm ki büyüdün artık maalesef" Beyaz kefenle sarılmış yeşil cenâzeler Tutuştu, dumana boğdu ciğeri; soldu göğün mâvisi Yok oldu güneş, söndü gün; "ölümsüz"üm "gel, etme" der Oysa kor bir ateştendir rûhumun entârisi "Hayat" denen bu okyanusta yüzme bilmek nâfile Ayağına bağlı taşlar misâli dostlarsa kâfilen Kanına karışan zehirden de acı bi' sır vereyim sana: Beton zeminle öpüşürsün sırt dönerse ailen Başını koyduğun her omuz sığınacak bi' limandır.. ..Ki sanırsın uzaktadır boyundan aşan dalgalar İhânetin depremleriyle yerle birdir hayâtın Zâten insan en çok böyle sevdiğinde yalpalar Bi' dal, bi' kadeh çözse keşke beynimdeki kördüğümü Kimse bilmez her gece bi' düşte bin kez öldüğümü Gördüğünün misli var gözyaşlarımla gömdüğüm Yüzümde gizli mâtemim, gülümsememle örttüğüm..!