Dinle İstanbul

Bıçak sırtı yaşayan herkes kavgayla başlar güne Adâlet yok!! Bir "adam" başına en az üç yavşak düşer Üçer beşer devirsen bile bi' sert cisimle yerdesin Kimse elini tutmaz; insanlık ölmüş, bak maktüle Kayıt dışının en başında uyuşturucu satışı var Şahlar bugün de piyonlarla zehri sokağa dağıtıcak Bardan kaldırdığın o hâtun şeytanın ta kendisi Bedeninden rûhunu çekip alcaklar, AYIL ULAN!! Üçlü sararlar, çekersin; ilk başında hoş gelir Yerden kesilir ayağın fizik kurallarını boşverip Derken haplanırsın ya da burun deliklerinde toz Sonunda müptelâsın işte, dostum; iyi bi' bok yedin!! Tinercilere gider yapma, paran yoksa canın var Küçük çocuk, elinde bıçak; paradoksa bakın yâ!! Salıncakta sallanıcak elinde paslı sustalı Şehr-i İstanbul'un en ücrâ arka sokaklarında..! Ömürler sönüyor senin çıkmaz yollarında Çocuklar büyüyor o şefkâtli(!) kollarında...!!! İstanbul eşsiz silüetiyle sırtlıyor gün batımını Gelen geceyse örtüyor bu şehrin bütün ayıbını Sabaha karşı gelişim aslen âşikar bi' muammâ Bi' sokaklar bilir ve bir de yanıp sönen sarı ışık Uykusuzluk çâresiz bir hastalık misâli bende Duygusuzluk had safhâda küfürbaz ilâhilerde Ne zaman insan içine çıksam sinirim oynuyor Ve kan bürüyor gözümü, önüne çekiliyor siyah bi' perde Bi'çok yerde insanlık iflâsı beyân etmiş Bilmez belki pek bi' kimse, adım başı kerhâneymiş Park ve sâhiller önsevişmenin "pâyitaht"ı Bunun adı "modernizasyon" değil, resmen rezâlettir Dinle İstanbul!! Tiksiniyorum ben insanından Yine de aşığım ve seviyorum seni temiz yanınla Ne kadar kirlensen de bir yarın hep bembeyaz Bin tâlibinden hiçbirine yâr olmamış gelin tadında..!