Gelme!

Gelme, kadın; gelme!! Bana dokunma, yanıcak ellerin Günahlarıyla harlanan bu ateşe sorma, ben neyim Bıraktığın kadar yokum, hatırladığınca varlığım Görmesen de gözlerini her kapadığında senleyim Herkes şimdi düşman, her kesim bi' başka yabancı Toplum dışında kalmam belki sence saçmasapandır Bunca yıldır yaptığım en doğru şeyse sanırım Canını acıtacağımı bile bile bu aşka başlamamaktı Korkularımı sorgularsın; korkak değilim oysa ki Bi' damla olsun incitmekten başka korkum yok tabi!! Çok basit bi' denklem; biz eksi ben eşittir hayat O yüzden iyilik etmek istiyorsan Azrail'im ol da git Sokakta uyuyan çocuğa sor; mutluluk kaç akçedir?? Mutluluk mayın döşenmiş sınırdan kaçak geçiş Benden uzak duranın ödülü mutluluk, canım Aşkından gözlerim kör amma seni de görmeyecek kadar değil..! Düşler kur, düşecek nasıl olsa Elbet hayat bitecek nasıl olsa Bir ömür yanmak istemiyorsan.. ..GELME...!!! "Gel, seninle buz kesip de sonra ateşe yürüyelim Güneş umutla doğsun ve hep çocuk kalsın, büyümesin".. ..Desem de sen aldırma bana, geçer bu mâsum hâlim Bahar misâli tutsan bile bi' güz gelir ve çürür elim Kovmuyorum, hayır; kaç ve benden kurtar kendini Cehennem bile hiç görmemiştir böyle şeytan ben gibi Rüyânı sömüren iblisim ve karamsar bi' ressam Gözyaşlarım mürekkep, çizerim mutsuzluğun resmini Titreyen mum ışığı bitmeyen geceyle meşk ederdi Öyle çok severdim seni, "hiç sevmeseydin keşke" derdin Gözümden okusan adını küçümserdin volkanları Bilsen ki ecelim, ölmek için bi' sâniye bile beklemezdin Yoksun ve yokluğunda yoksunluktan yoksulum İyiyle kötünün Âraf'ında kaybolan en son kulum Gelme, kadın; rûhum kıştır, kâlbim ayaz, üşürsün Düşünme beni, gülümse hep, gül benim için de; olur mu..?!