Gidersen

Gidersen bükülür boynu ektiğin çiçeklerin Akşamlar soğuk çay misâli lezzet vermez olurlar Elimde boş bardakla balkon pervazında beklerim Aynandaki aksin dâhil benzemez ki kimse sana Gidersen çöker avurdum, gözlerimin feri söner Kovduğumuz mutsuzluğumuz ilk fırsatta geri döner Her öğlen arası içtiğimiz kahveler acır Falımda ayrılık çıkar; gözüme telve kaçar, yaşlanır Gidersen biriktirdiğin bulmacalar benim olur Yatağımızın sol tarafı -kusura bakma, canım- bana kalır Fakat kışın odam karanlık olur, yastığım soğur Duvardaki fotoğrafında bakışlarım donakalır Gidersen küstah bir ayna yüzüme bakıp küfreder Bu evin farkı kalmaz bi' dehlizden, yâhut hücreden Üçüncü derece yanıklarıma merhem olur varlığın Gidersen de çabuk gel.. Bu can, bedenle küsmeden.. Sus, vedâ etme Gözümde bırak gözlerini Gidersen ne hayâtın tadı kalır Ne denizin tuzu Ne gökkuşağında bi' tek renk Ne olursun, vedâ etme Gözümde bırak gözlerini Gidersen ne hayâtın tadı kalır Ne denizin tuzu Ne gökkuşağında bi' tek renk.. Gidersen susar terasta yemlediğin kumrular "Hoşçakal" dediğinde bile epey bi' mahzun oldular Kitap ayracı yaptığın papatyalar solar gider O kitaplar ki sen okurdun başını devirip omzuma Gidersen lûgatta "huzur" sözünün kalmaz anlamı Bi' sor bakalım; komşular çekip gitmene râzı mı?? Zamansız ayrılıklar hem ruh hem de bedene zararmış Bu saatte yol olmaz; bak, dışarda gün kararmış Gidersen kül tablaların dolar benim yüzümden Onlarca ev yaparım on binlerce kibrit çöpünden İştahım kaçar, bi' bardak suyla kapatırım günü Sâhilde oturup buz keserim, sen gelmeden çözülmem Gidersen İstanbul ölür, çöker bütün yer küre Tüm düşlerimiz hapsolur şu vitrindeki gravüre Gidersen mutlu sonla bitmez uydurduğumuz öyküler Belki uyanmaz kalırım sensiz gelecek ilk güne.. (NAKARAT)