Hayat Kavgası

Hayat kavgası.. Her insan elbet kaybedendir Adımların isterse yenik ordu misâl geri çekilsin Dursan bile yolun sonu azimle yaklaşır sana Zaman tükendiğinde rûhun çekilir, ürperirsin Güneşin terk edince seni her rengin döner siyâha Bir yudum beyazlık için yalvarırsın İlâh'a Perdeler kapandığında son söz için çırpınırsın: "Borcum neyse öderim, Tanrı'm; geriye gönder bir daha!!" Maalesef.. Tahtalar açılmamaya yeminli Talkım gelince anlıycaksın; bu senin son demindi Dün ipek yorganında, bugün "kurtlar sofrası"ndasın Gözünü kapatıp açana kadar koca bir ömrü devirdin Hâtırâların ve geride bıraktıkların kadarsın Özlediklerinle aynı kaderi paylaşacaksın Arkasından ağlanan yitik bi' can olursun elbet Tozlu satırlarda, solgun resimlerde yaşarsın..! Senden geri ne kaldı?? Bak geriye Seni seven bi' kaç kişi Her dem tâze tuttuğun hayâllerin Senle toprağa girdi...!!! "Sonsuza dek bırakmam" diyen bi' sevgili Gözleriyle inciler dizen bir annenin titrek sesi Yarım kalan hayaller, söylenmemiş şarkılar Ve zihninden yavaşça akıp giden ucuz film şeritleri İster yedi denizde hüküm süren hünkâr ol İstersen dünyâya kan kusturan acımasız imparator İster paraya boğulan adam, hattâ sokak çocuğu Günün birinde her bi' fânî aynı durağa uğruyor Tüm ışıklarını zapt edecek kusursuz bi' karanlık Düşünceler ölümsüz, oysa "ömür" dediğin bir anlık Kuşkusuz bir âkıbetle biter hikâyen Unutma; son nefeste kovulduğun o beden sende kirâlık Kıskacında Tanrı'nın bu kâinat ve her şey Yâni tırpanıyla gelen misâfir yanında seni de götürür Kırk tasın döküntüsüyle ıslanırsın, ey Âdem Kan donduran bi' rüzgâr eser ve mumunu söndürür..!