Tam Vakti

Tekil birinci şahıs, belirtili bir nesne Mesnetsiz bir yüklem, zarfında bir zaman Amansız imlâ hatâlarına ket vuran kelepçeler Her neyse.. Hiç kurmadım say o tümceyi Günleri torbasına dolduran esnafmışım gibi Dilimde dünden kalma şarkılarla örttüm kepengi Dengi olmayan bir sükûnete boğuldu akşam Haylaz bulutların örttüğü güneş düşerken gurûba Rûha değen bi' merhemdi elzem olan Tende solan çiçeklerin yeşerdiği mezar tadında mevsim Devrim özlemi çekenlerin uykusuz gözlerindeyim Özlemin de bir tadı var, demlenirse tavında Yarından biraz önce, bugünün tam akabinde Tâkibinde gecenin, gündüzünse hemen peşinde Delirmeye ramak kala, aklı üç beş geçe Dümene geçmek üzereyim nefeslenip küpeştede.. Düşünür dururum dünümü Dudağımda tütün tadı bâki Bulutlar kuşatmış önümü Demir almanın tam vakti.. Yelkeni rüzgârla doldurup yol aldım hayattan Alttan alta bir akıntı sürükler kürekleri Yüreklerinde endişeden zerre tutmaz forsalarım Bocalarım biraz ve sonra dizelerim akar gider Sâhiden gözünden okurum ateşten kelâmları Selâmlarım aynamda gördüğüm o câhil şâiri Hayli keskin kalemi, lâkin kendi kanına teşnedir Keşfedilmedikçe kaybolur karanlığında öylece Gölgeden bir esvap almış sırtına Sırtarır üzgün yüzü büküldüğünde boynu Yontulur yanakları lavdan nehirler dökerken Çökerken avurtları der: Ölmek için çok erken Yok etmez ilhâmı bölünen uykular Duygulardan arta kalan bol iyotlu tortular Korkularla sınanmış çocukluğumda bir yanım Bir yanım güvertede oturup yaşamı sorgular..