Vurgun

Düş kapanlarıyla tuttum rüyâmdaki hayâlini Sardım boynuma, hüzünlerden koruyan atkım oldu Gecem güneşi görmemiş bir mağara kadar soğuk İçimdeki bu mâtem gözlerimden sıyrılıyor oluk oluk Bir avuç toprağa karıştı hasretim Rûhu saran kasvetimle sabır taşıma çentik atmak hasletim Yokluğun felâketim, yoksunluğum esâretim Uç uca ekli mendillerle bağlanmış basîretim Bir katakompta göğsüne kazık saplanmış hâlde yatar sol yanım Sağ yanımsa Kabe'nin altında gömülü Cennetin ırmaklarında yıkanmak arındırır mı?? Yoksa cehennem közünde yanmak yüzümü ağartır mı?? Zaman bir okyanus, ben dibinde kum tânesi Derinlik sarhoşluğundan muzdaribim ay canım Yok olmakla eşdeğermiş vâr olmanın böylesi Tüm semâyı örter oldu saçlarının gölgesi Ezelî bir öykü yazdım ve sen evvelâsısın Avuçlarca derdi koydum cebime, tek devâsısın Tütünle dumana boğduğum şiirlerin devâmısın Suç musun, cezâ mı; müstahak mısın, revâ mısın?? Sendeki ben sende kalsın, bendeki sen bende En sevilen gelmez olur bâzen sen sen olup beklesen de Sen de bilirsin, ben senle bir oldum Sen eksilince sıfır kaldı elde Medet senle, lütfen bi' şey söyle!! Vurgun yedim Yürek sana küskün Darağacına sürgün Durgun sularında kayboldum Başa döner yine vurgun yerim Hayâline daldığım her an Bi' kez daha Gözden düşerim Ve kaybolurum..