Grili Çocuk

Bir kış günü, sabah dönüşürken öğleye, Gittin, griler giyerek ötelere… Boz idi bulutlar ve bozdular, Güneşli görünümünü havanın. Giden sendin, gelenlerden bana ne? Eski gelmelerin çekildi gerilere, Bundan böyle, bürünmüş grilere, Kalacak gözümde gidiş ânın. **** Ah çocuk, gri giymeyi de nerden buldun, Gitmek mi sis rengi giydirdi sana? **** Yamaçları sıyırıp göğe ağar gibi, Akşam karanlığında savrulan kar gibi, Bu ellerde geç kalmaya korkar gibi, Gittin çocuk, sislere büründün de. Ve süreklileşti benim için artık, Bu kısa bölümü zamanın. **** şimdi nerede uçuk benizli çocuk denizi izliyordur, endişeli… bir keresinde sımsıcak kalbinin neşeli ve gözlerine yükselen şarkıları duyulmaz olmuştu, günsüz kaldım. **** iri akgülünden gülümseyişinin yolumu bulduğum çocuk gitti, yalnızlığın balkanlarından gelen soğuk hava dalgası beyaza bürüdü her yeri. şimdi her yer akgül rengi ve hiç bir nirengi noktam yok artık bu öykü sona erecek çok geçmeden tamamen. bu iş bitti hafız burhan bey bitti beyefendi sükût lütfen. benim yürek fısıltılarımı ayırmalı dalga seslerinden böyle vedalaşmalıyız uzaktan hiç üzülmemeli çocuk.