Pervane

Ay damlar yüzüne ben izlerim seni Bir gölge gibi bırakmam peşini Rüzgarda savrulan taç yapraklar gibi Buldum eşimi bırakmam Öncesi sonrası bitti bu son durak Bir karar değil ki bu kalbimin emrine uymak Ben elini diye ateşi tuttum, aaaay Artık ne acıtır beni ne korkutur yakar Sor pervane nasıl ölümüne uçar Aşkın vurduğu yerde gül üstüne gül açar İster benle yürü ister yolda bırak AN'ı bütüne mümkün yaymak Benden gitsen bile ben gitmem senden Öptüm bir kere sürer yanmak