ANGAN

அம் கண் ஞாலம் அஞ்ச* அங்கு ஓர் ஆள் அரி ஆய்* அவுணன் பொங்க ஆகம் வள் உகிரால்* போழ்ந்த புனிதன் இடம்* பைங் கண் ஆனைக் கொம்பு கொண்டு* பத்திமையால்* அடிக்கீழ் செங் கண் ஆளி இட்டு இறைஞ்சும்* சிங்கவேழ்குன்றமே. (2) அலைத்த பேழ் வாய்* வாள் எயிற்று ஓர் கோளரி ஆய்* அவுணன் கொலைக் கையாளன் நெஞ்சு இடந்த* கூர் உகிராளன் இடம்* மலைத்த செல் சாத்து எறிந்த பூசல்* வன் துடி வாய் கடுப்ப* சிலைக் கை வேடர் தெழிப்பு அறாத* சிங்கவேழ்குன்றமே. ஏய்ந்த பேழ் வாய்* வாள் எயிற்று ஓர் கோளரி ஆய்* அவுணன் வாய்ந்த ஆகம் வள் உகிரால்* வகிர்ந்த அம்மானது இடம்* ஓய்ந்த மாவும் உடைந்த குன்றும்* அன்றியும் நின்று அழலால்* தேய்ந்த வேயும் அல்லது இல்லாச்* சிங்கவேழ்குன்றமே. எவ்வம் வெவ் வேல் பொன்பெயரோன்* ஏதலன் இன் உயிரை வவ்வி* ஆகம் வள் உகிரால்* வகிர்ந்த அம்மானது இடம்* கவ்வும் நாயும் கழுகும்* உச்சிப்போதொடு கால் சுழன்று* தெய்வம் அல்லால் செல்ல ஒண்ணாச்* சிங்கவேழ்குன்றமே. மென்ற பேழ்வாய்* வாள் எயிற்று ஓர் கோளரி ஆய்* அவுணன் பொன்ற ஆகம் வள் உகிரால்* போழ்ந்த புனிதன் இடம்* நின்ற செந்தீ மொண்டு சூறை* நீள் விசும்பூடு இரிய* சென்று காண்டற்கு அரிய கோயில்* சிங்கவேழ்குன்றமே. எரிந்த பைங் கண் இலங்கு பேழ் வாய்* எயிற்றொடு இது எவ் உரு என்று* இரிந்து வானோர் கலங்கி ஓட* இருந்த அம்மானது இடம்* நெரிந்த வேயின் முழையுள் நின்று* நீள் நெறிவாய் உழுழை* திரிந்த ஆனைச் சுவடு பார்க்கும்* சிங்கவேழ்குன்றமே. முனைத்த சீற்றம் விண் சுடப் போய்* மூவுலகும் பிறவும்* அனைத்தும் அஞ்ச ஆள் அரி ஆய்* இருந்த அம்மானது இடம்* கனைத்த தீயும் கல்லும் அல்லா* வில் உடை வேடரும் ஆய்* தினைத்தனையும் செல்ல ஒண்ணாச்* சிங்கவேழ்குன்றமே. நாத் தழும்ப நாஅன்முகனும்* ஈசனும் ஆய் முறையால் ஏத்த* அங்கு ஓர் ஆள் அரி ஆய்* இருந்த அம்மானது இடம்* காய்த்த வாகை நெற்று ஒலிப்ப* கல் அதர் வேய்ங்கழை போய்த்* தேய்த்த தீயால் விண் சிவக்கும்* சிங்கவேழ்குன்றமே*. நல்லை நெஞ்சே! நாம் தொழுதும்* நம்முடை நம் பெருமான்* அல்லிமாதர் புல்க நின்ற* ஆயிரந் தோளன் இடம், நெல்லி மல்கி கல் உடைப்ப* புல் இலை ஆர்த்து* அதர்வாய் சில்லி சில் என்று ஒல் அறாத* சிங்கவேழ்குன்றமே. செங் கண் ஆளி இட்டு இறைஞ்சும்* சிஙக்வேழ்குன்று உடைய* எங்கள் ஈசன் எம் பிரானை* இருந் தமிழ் நூல்புலவன்* மங்கை ஆளன் மன்னு தொல் சீர்* வண்டு அரை தார்க் கலியன்* செங்கையாளன் செஞ்சொல் மாலை* வல்லவர் தீது இலரே.