Karanlık

Şuan eminim ki dinliyorsun bunu.. Senin varlığından önce ben hiç bilmiyordum huzur.. Madem şair olmak gözünde kolay Neden sende adıma bir şarkı girmiyosun kuzum.. Sevdiğim değiştirde , yazdığım hep aynı kadın.. Seni ırgalamaz vücudumda kaybı kanın.. Aşkın defterine senin gibiler yazacaksa.. O halde tüm sevenler ölene kadar ayrı kalır.. Ben bi şairim ve şiirim sen değilsin Bu aşkı hangi sokaklarda kaybettin beyinsiz.. Kabahat bende ki güvendim sana kadın.. Kalbin coğrafyasında duyguların eğimsiz.. Benimle mutsuzsan mutluluğun kimde peki ? Kasımda aşk başka susar ve izler ekim. Kalbe basma kadın ayakların temiz olsun Çünkü dağıttığın yer tamamen izbe ve kir.. Yazmaya başladım ve göz pınarım taştı.. Kağıtlarım ıslandı .. kalemim şaşkın ! Her ne kadar seni seviyorum desen bile Eminim ki vedalarla büyütecektin aşkı.. Benim dertlerimi bozdurursan üstü kalır.. Hemen mi unuttun beni kalbi süslü kadın.. Nasıl bi çelişki bu nasıl bi yalnızlık Kimden ne duymuşta böyle sevene küstü sağır. Sanırım az geldi , kalbine tüm konukların.. Kalemim yazacak seni birazcık soluklanıp.. Alt tarafı şair deyip kenara atma beni.. Seni öyle anlatırım ki Fecr-î Atîî donup kalır. Belki dağları deldirmeyecek bu aşkım.. Sen .. çocukluğumda ki ufak yamalı kumaştın. Ben .. yokluğunda hüzne kadar ulaştım. Nasıl bir soğukluğun var ki İstanbula bulaştı. İçimde kalp virane beslediğim dert sanadır. Öğretmeni olmayan boş geçen bi ders kadarım. Aşk onunla mutlu olmak değil.. Onun mutluluğuyla huzur bulmaksa..yüzüğünü ben takarım.. Ölümle yanyayım dudaklarım sararıyorda Korkudan fakat yarim bi kere beni aramıyor. Gözyaşımla deniz oluşturdum odamda Senin gözlerinden başka sığınacak bir kara mı yok ? Bazen ağlıyorum gerçi seni irdelemez. Yinede yanıma gelsen kalbe girme demem.. Seni anlattım umrunda değil ki ve Aşk ateşi sönmeyecek su getirsen bin dereden.. Bir de neden gerecek bu aşka Peki sebeb sonuç yoksa eğer ne söylenir başka ? Hoşçakal mı ? yahut elveda mı ? Yoksa merabalar mı baş tutacak uzaklaş yavaştan.. Kaçıncı dörtlük bu ? yanınca söndük..dimi. Kabahat bizde çünkü hep gidince sövdük.. Saygı denen şeyin varlığından muaf değilsin.. Ve söyle giden hangi sevgi yerine döndü? Yoksan imkansız , bugün güleç kalmak.. Olmadığın zamanlarda asla süreç saymam.. Şimdi kes sesini , senin ölmen gerekli.. Çünkü bu dünyaya iki güneş fazla..