Semahındayım Seni Unutmanın

Bu sabah başlamalıyım seni unutmaya Önce Gözlerinin yeşillerinde saklanan Ve beni her baktığımda Ayrı diyarlarda dolaştıran Uçurum ürpertisi Cennet sohbeti Su yeşili Ömrümün gördüğü en güzel gözleri Unutabilmeliyim. Sonra En doğru firarı gönlümün Gönlünle; gönüllü yolculuğu Uyanamamış sabahlarımız Uyunamamış gecelerimiz Biz seninle kaç kişiydik Daha kaç kişi olurduk gitmeseydin Bu kalabalık korkuyu Kalbimin sokaklarına sokmasaydın Kendi küllerimi savurur gibiyim hayata Yokluğunu suluyor gözyaşım Nicedir görünmez oldu yanağımdaki tek gamze Mavi yalnızlığım benim Kurtarılamayan çığlığım Anılarım acılarım benim Tesellisiz bir günce tutuyor ruhum sanki Sanki kelebekler kaçıyor açtıkça sayfaları Gitgide tenhalaşıyor içimdeki umut Kendi sularımda boğuluyorum Kendi yarattığım derinlikler sebebim oluyor Bu acı ne senden, ne aşkımdan Düpedüz benden İpek bir kefen giyinmiş geçmişin takvimi yapraklarında Sonbahar var Tek el ateş etmeye hazır hasretim Mavi yalnızlığım benim Kurtarılamayan çığlığım Anılarım acılarım benim Canım çay istemiyor Şahdamarı kanıyor şiirlerin Çarpraz ateşlerde vuruyor şarkılar beni Mahçup oluyorum duygularıma Karanlığa ışığı değil Işığa karanlığı tanıştırdım ben Dargın bir meleğin, masal rengi bulutunu aldım elinden Gittiğini söylemesen olmazmıydı Ağlarımı dağlara attım Balıklar okyanusa varsın diye Balıkçının zıpkınına gül taktım Martılara atsın diye Fularımı uçurdum Kederli kırmızı bir rüzgarın peşinde şimdi Giderken öpmesen olmazmıydı Mavi yalnızlığım benim Kurtarılamayan çığlığım Anılarım, acılarım benim Semahındayım seni unutmanın Dönüyorum, Göçmeniyim adresinin Dönüyorum kaçıncı ölümü bu ömrümün Dönüyorum Rehinim Dönüyorum Seninim Dönüyorum Bu sabah başlamak için seni unutmaya Yeniden ölüyorum