Sabah

hep aynı gündüzlerden oluşmuştu dünyangerçekler göz önünde saklanır anadan üryanbu insan hep yanıldı basit bir kul yaönce feyruz vardı şimdi vashti bunyanbuhtunnasır nasıl hala asma bahçesinde mikerbeladan gelen mektup geçirmedi gerilmemisüleyman muhabette yusuf derinde miher şey pislenir yine de yerindedirredaksiyonlu kader pozitif yok etkigözüm gibi sakındım da geldi birisi kör ettişu eşsiz cihanın dağlarında kum gibiydimsağ omzum kırıldı solum kemik sesleriezberim bozuldu tümden basiretimi bağladıben ağladım o gülmüştü ben güldüm o ağladışans tanı belki yakalarım esas tadıistedikçe gül kurut asıl mesele esans tadıNakarat X2huzur bulur mu insan yalanların içindeaynı sıkıntı dolanır bilirim sabahları içindedeli duman bu ömrümün en temiz çağlarıgeceler işsizlikle örtülü sabah güneş altlarıbir bak bakayım ne kaldı geride elbet bir gün yalanlanırgerçek oldu sandığın ne varsa palavradırsorumsuzluk yan cebimde tıpkı kasketim gibigüneş batar hilal canlanıp kasvet indirirgöklerin on kat üstünde ihanet ettinizcennet hep yukardaydı kasten indinizşimdi elbet sabahlara düşman olursunşimdi elbet sabah karşısında dimdik durursunşimdi elbet devrilsen de gardı korursunne anlamı var ne duygusu kalamazsın onurluzaman biriktirdiklerinden hep çalar bu fıtratıyeşil çayırlara doğru süremedin şu kır atışimdi ağla şimdi yakın şimdi yüzleş ayağa kalkodandaki dört duvara bencilliğini fırlatNakarat X2huzur bulur mu insan yalanların içindeaynı sıkıntı dolanır bilirim sabahları içinde