Belki

Yarası açık bir adam,yarısı açık bir ev gibi Camsız pencereler ve korkuluklarÜşümem ocakta olmamızdan değil,hayatın bize soğuk davranmasından ve insanlarSabah kollarında uyanman için değil geceyi seninle yaşamak istediği için yanındaydı o adamBirde yeminler ettiriyor sana,parmağınada bir yüzükÖlürsen hakkını helal et,zaten ölemezsin içimde,ölüm bile ölümden sonrası için bir nevi doğumkenBakıp ardından,ağlarım farkında bile olmadan sen,boşver aldırmaHer şey aklımda,ölüm dahi ayıramaz bizi deyişlerin bileBu zor günler belki geçer,bir gün yanarsın ve ararsın beniGiderim belki,bu koca şehir sana kalır gülüm,sana meleğimBir fotoğraf senden kalan,belki t-shırtüme sinen kokun olurEğer başkası yoksa durma koş kollarıma,gel ne olurZaman aldı seni,ve yok etti biziBelkide var etti yalnızlığa mahkum etti yalnızlığa mahkum biriniZaman belkide var etti yalnızlığa mahkum etti yalnızlığa mahkum biriniHaydi git şimdi ona,nefes alırmışcasına seni içine çeken bu adamı yalnız bırakÖnünden geçtiğimiz sokaklarıda pas geçme,yakacağımdan şüphen olmasınÖmrümü yakıp gittiğin gibi bu şehri yakıp gidiyorum,hoşçakal..