Saki

Taşlar konuşsun benimle artık taşlar Yalnızlıktan sıkıldım Yitik bir ömür kaldı kapı gıcırtısıyla uyanan Halılar anılara ezdirir oldu kendini de Tahta parke üzerine yapışıp kaldı. Bir kapı kulpu eğilmez oldu edayla,nazla Senelerce heyhat! Müthiş kış oldu da Yanan şömine önünde bir saki bir de ben... Sandalyeler oynamaz Rafta kaldı en yeni tabak çanak Müthiş bir soğuk var dışarıda Şömine başında ise bir saki bir de ben Gaz lambasını boşuna yakmışız be saki Yalnızlık uyku mu getirirmiş ki? Ama sen nerden bileceksin be dostum Dur dur kızma hemen Zırvaladım ben yine Seni adamdan saymayan mı varmış? Sen hep varsın can dostum Konuşmadan duruşun var belki Ama varlığınla vücud buluyorum Efkarım diniyor. Biliyor musun yıllarca bu evde yaşadık hanımla Ama birgün bile sohbeti demlemedik Kızdık,darıldık birbirimize; didişip durduk her gece Şimdi sen kaldın birtek Seninle iyi demleniyoruz ama bu viranede Hanım görse ne üzülürdü be Şimdi dışarısı ayaz mı ayaz Şömine başında bir ben varım bir de saki adındaki köpeğim.