Gölge

Onu gördüm dün gece Yine o dar geçitte Temizlenip süslenmiş Elleri ip ince Önüne koymuş sepet Elinde bir bez bebek Oturuyor sesizce Karanlığın içinde Gülümseyen yüzünde Hep bir acı saklı Yardım istemeden Bakıyor dokunaklı Gölge derler ona Kimse bilmez adını Sevgiden bir yumak Hayattan basamak Geçmişi bilmeden Geleceği görmeden Yaşamıştı boşuna Bu garip dünyada Gölge gece oldu çık artık