Ayrılık Zamanı

sen soğuk kış güneşine bakarkençöl ateşi yakacak benimesafelere dolanacak iklimlerayrı ayrı yerlerde başka insanlarbaşka nefeslerama hep uykusuz gecelerbir yaban gül dikeniyle kan oturdu ellerimekötü şeyler olacakmış öyle bir his içimdeellerinle saklama terkeden gözleriniönce gözler bırakırmış sewgilinin ellerinigeldi geldi wakti geldigeldi kondu dudağınapek yakıştı hırçınlığınabekletme beni söyleayrılık ne zaman ayrılık ne zaman söyle söyle ayrılık ne zamanölüm bile yıkamazdı böyle bildik sewgimiziçöl kumundan bir kaleymiş dokununca yıkılıwerdigeldi geldi vakti geldigeldi kondu dudağınapek yakıştı hırçınlığınabekletme beni söyleayrılık ne zamanayrılık ne zamansöyle söyle ayrılık ne zamanbir kibrit ateşi seni tutuşturuyoröyle deli bir sıcak ki her şeyi yakıyor