Kömür Gözlüm

Kömür gözlümBu sana belki de beş yüzüncü çığlığımDuymuyorsun değil mi?Yok yok duyuyorsun da umursamıyorsunPeki… Peki… PekiPantolonumda kireç tutan beyaz tortu var yaÜç yıldır yapışıp kaldığım tahta bankın eseriO bank artık seni özlemiyormuşBende senle bekledim sen ağaç oldun daBen zaten ağacım diyorSonra trenlerle konuşuyor bazen gelip geçenKimi zaman hasret eritenKimi zaman da hasret çektiren yaşlı kara trenlerleOnlara soruyor haber var mıGörmedik diyorlarÇok hasret çok vuslat gördük gönle gidenGönülden giden ve hatta ölüme gidenAma o habersiz görmedik diyorlar… Görmedik diyorlarSonra şehirlere gözüm takılıyorGelip geçen trenlerin üzerine kazılı şehirlereBazen bir ufak şehirden bir metropole uzananRaylar üzerinde gidiyor ihtiyar külçeHangi şehir diyorumHangi şehir kabul etmez ki bi kişiyi dahaOnlarca binlerce kişiyi barındıranŞu koskoca Ankara mı dar geldi sana haSonra bir rüzgar esiyor ılık ılık Ankara garındanBaşımı çeviriyorum kokun gelir mi diye…YokPaslı tekerin parlak rayda giderken çıkardığı keskin amonyak kokusuYani yine aynı kokuBilmem kaç tren geldi geçtiKaç ses çınlattı kulağımıKaç tren korkuttu beniYok yok sen beni bu kadar kimsesiz bırakmazsınBırakmazsın değil mi ha kömür gözlümKoskoca üç yıl boşuna beklemedim seni değil miİnsanlar gelip geçiyorlar buradanHepsinde ayrı bir heyecan ayrı bir hüzün ve bekleyiş belkiAma aynı olan şey bana acıyla bakmalarıAldırmıyorum artıkÇocuklar beni görünce annelerinin arkasına saklanıyorİnsanlar karşımdan gelirken yolunu değiştiriyorTiksintiyle bakıyorlar banaSen hiç öyle bakmazdınKar yağmamış saçlarımın arasına parmaklarını sokupBaşımı göğsüne çekerdinKoklardın saçlarımı bende seniGözlerimin içine bakıpÖlürsem beni gözlerine gömsünler derdinBende sana kömür gözlüm derdimGençlik parkı şahitlik ederdi vurgunluğumuzaYok yok böyle olmayacakSen bana gelmiyorsun yaO halde ben geliyorum kömür gözlüm… Kömür gözlümHava da kararmaya başladıYürüyorum bak ağrıyan dizlerime rağmenSeni götüren lanet trenin yolunda bende sana geliyorum kömür gözlümKulağımda hala sesin çınlıyor biliyor musun?O narin, nazik, buğulu sesin hoşçakalına alışamıyorumPeki onu bölen kahrolası siren de neyin nesiKulağımı kemiriyor sus sus be lanetHava karanlık, ya karşımda doğan güneş de neyin nesiYaklaşıyor çığlık çığlığaAh be kömür gözlüm ne vardı gitmeseydinBeni öldürmeseydinBu insanlar neden el sallıyorlar banaBi şey mi anlatmaya çalışıyorlarKoskoca üç yıldır farkımda olmayan, umursamayan insanlar?Şimdi neyi umursuyor?Ya bu ses, bu güneş?Neden bana koşuyor?Yoksa sen misin o gelen ha?Yoksa seni benden götüren raylar, tekrar geri mi getiriyor?Bak, kapattım gözlerimi, açtım kollarımı, seni bekliyorum.Gel! Kömür gözlüm