Özgüç şarkı sözleri
VERSE 1Saat 20:00 bir pazar akşamıDuyduğum ilk ses annemin bana fısıldadıklarıHoşgeldin dünyaya sevgili oğlumNe sancılar çektirip bana en sonunda doğdunSonra kapıda bir adam göründü,dediler bu babanÖyle bir sarıldı ki bana, hiç aratmadı anamİşsiz bir adammış doğduğum o yıl babam Aslında bir işi varmış, ülkeyi kurtaran adamMalumunuz yıl 85, darbe sonrasıBabamın kenan evren kadar dolu değildi kasasıBiraz dert doluydu yüzü, elinde sigarasıKısa Samsun içerdi çünkü devrimin markasıSonra bir eve götürdüler beni, kırık dökük ama Öyle mutluyduk ki inan istemezdik lüks binaEvde yaşlı bir kadın babaanne diyorlar adınaBen hayata merhaba derken o diyordu elvedaİlk yürümeye başladığımda annem vardı yanımdaKoşmayı öğretti babam hayatın maratonunda Kaç madalya kazandım şeref turnuvasındaKaç insana şahit oldum yenilirken hırslarınaHer yaşlandığında babam, ben biraz büyüdümHer doğum günümde hayatı bir mumla söndürdümBen mutluluk sobasında yanan bir kömürdümKöz oldum istemeden, ben aslında yazın üşürdümHayat bir sigara molası kadar kısaydı aslındaBen izmaritine kadar içtim hayatı şu genç yaşımdaErkeklik sanırdım içmeyi sigaraAslında müptela kadar acizmişim bir dumanaŞimdi şöyle bakıyorum da ne çok şey değişmişEskiden dost dediklerim düşmanımla sevişmişOnlar şu dünyaya bir çocuk getirmişVe adı kahpelik olsun diye yeminler edilmişNAKARATBen bir gönül dilencisi, hayat kaldırımındaBen bir sokak şairi, mutluluk satırlarındaBeni bulmak istediğin o eski yerde değil,Bırakıpta gittiğin hayatın arşivlerinde ara Ben bir gönül dilencisi, hayat kaldırımındaBen bir sokak şairi, mutluluk satırlarındaBeni bulmak istediğin o eski yerde değil,Bırakıpta gittiğin hayatın arşivlerinde araÇünkü yokum artık orda, birisi çaldı beniKimisi altın sanıp bozdurdu bütün değerimiKimisiyse maskeyle tanıttı kendiniBense tanıdıkça onları yokettim kendimiVERSE 2Mutluluk denen treni oturtamadım hiç bir rayaKaç defa yükledim huzuru bomboş vagonlaraBen iyi bir makinist olamadım belki hayattaAma kaç yolcun ağırladım gönül istasyonumdaHer biri yol bitmeden, çekipte gittiRayların gururunuysa, trenler ezdiArtık hiç bir yol uzun değildi eskisi gibiVe de hiçbir ressam çizemiyordu mutluluğun resminiHayatın ağacından kaç yaprak döküldüMutluluk denen o fidan hiç yeşermeden söküldüHergün içimden bir çocuk toprağa gömüldüHayatın radyosunda ses var ama yoktu görüntüBenim sana bölümümden bana yokluğun kalırBen hangi sayıyla çarptıysam seni elde var sıfırHangi formül çözer beni? Hangi şık doğrudur?Aşağıdakilerden hangisi yokluğunda yolcudur?Benim o giden yolcu, cevabım A şıkkıBenim bir doğrum senin üç yanlışınla şaşırdıBugün kalbimden bir kiracı daha taşındıÜstelik vermeden kirayı meçhule karıştıBense arkasından donuk gözlerle baktımHer aklıma geldiğinde o, gizlice ağladımBen yokluğunu bile kimseyle paylaşamazkenVarlığını başka bir adamla nasıl paylaşırım?Ben yaşlanırım her yıl en az 10 yaş dahaKim demiş hayat bir sigara molası kadar kısa?Kandırmışlar seni, yalan konuşmuşlar sanaHayat öyle zor bir yol ki varılmaz sonaBenim hayatım rüzgara karşı duran bir uçurtma Kaç defa hayallerimi bıraktım bulutlaraBen gözyaşlarımı astım senin boynunaHer baktığında benim gülen gözlerimi hatırla!NAKARATBen bir gönül dilencisi, hayat kaldırımındaBen bir sokak şairi, mutluluk satırlarındaBeni bulmak istediğin o eski yerde değil,Bırakıpta gittiğin hayatın arşivlerinde ara Ben bir gönül dilencisi, hayat kaldırımındaBen bir sokak şairi, mutluluk satırlarındaBeni bulmak istediğin o eski yerde değil,Bırakıpta gittiğin hayatın arşivlerinde araÇünkü yokum artık orda, birisi çaldı beniKimisi altın sanıp bozdurdu bütün değerimiKimisiyse maskeyle tanıttı kendiniBense tanıdıkça onları yokettim kendimi Özgüç Güler - Mutluluk Satırları
