Çöl

İçimde sessiz fırtınalar kopuyor, acının adını sen koydum Çıkmaz sokağın sonunda bıraktın, geri dönmekten korkuyorum Duvarlarını tırnaklarımla kazıdım ismini yazdım her yere Bu aşkın bir sonu olmamalıydı, kalbimi kırdın canın sağolsun Unutuldu bu liman bir daha geri gelmez, batırdın bütün gemilerimi Derin bir hiçliğin içindeyim, yüzme bilmiyor mürettabım Bir kaç parça kağıt ve mürekkebi bitirdim tiyatro sahnesi için Tek başıma seyircisiyim ve mutsuz bitiyor bu hikaye Kapandım bir fanusun içine, deliye dönüyorum artık ben Umursamaz duruşlarıma aldırma sevgim sana ağır gelir kaldırma Gözlerine bakamıyorum ne olursun beni senden uzak tutma Gökyüzüme perdeler iniyor, pembe hayallerimi siyah sanma Haziranın son sessizliği bu aç kulaklarını iyi dinle Yazılan şarkılar, dolan kadehler, yarıda bırakılan hayallerdeyim Bir balığın son çırpınışında ki kaçış umutlarını besliyorum Seni düşündükçe nefes alamasam da geleceğin o yolları gözlüyorum Kimsesiz sokakların ortasındayım Kim bilir nerdesin Şimşekler çakıyor sürekli yağmur eksik olmuyor bu şehirde Gözlerimi kapatıp gitmek istiyorum ama belki bir gün gelirsin diye Bekliyorum hala yollarını, besliyorum hala umutlarımı Çiçeklerim rengini kaybetti bile kaybetmedim hala duyguları Gökyüzüne hayallerimi çiziyodum yıldızları bitmiş bu kalemin Yokluğun düşürdü beni çöllere baktığım her yerdesin be güzelim Karanlığımın içinde bir yıldız gibiydin bulutlar kapattı üstünü Bensiz geçirdiğin soğuk geceler de melekler kapatsın üstünü İçinde kaybolduğum bir durum var, anlatamayacak kadar yorgun dilim Soğuk biriyim alevlenecek kıvılcımım bile kalmamış halim yok Bu şehir ne kadar gride kalsa, karanlıklar hala benimle Hala senden kalan izler var o kalbimdeki büyük resimle Kalbimin içinde kaldın öylece uzaklara daldım vurdular bam teline Gözlerimden aktı denizler yoktu bir çare yoktu bir liman Acılarımı yükledim geminin içinde sessizliğe büründü etraf Nehrin ortasında kapıldım akıntıya bıraktığın yerde bekliyorum hala