Crave

Μάτια, ψίθυροι, σκοταδι και σκιές μου'πες " Έλα κοντά μου" και ξεμπλέκω τις θηλιές έβαλα στο mute του μυαλού μου τις φωνές για να σε ακούσω για να ξεφύγω από λειψές ημέρες, μήνες, χρόνια πόσα να αντέξουμε ακόμα πόσα πώς περιμένουμε αυτά τα χιόνια για να μουσκέψουμε τα χείλη μας αιώνια και να παγώσουν τα καρέ μας στην εικόνα Σ'αυτό το κάδρο θα χωρώ μόνο εγώ και εσύ θα φτιάξω την κορνίζα του με χρώμα χρυσαφί θα σκαλίσω το όνομά σου στην αριστερή γωνία μια ανάμνηση πώς βγήκαμε για λίγο από το γκρι που μας ποτίζει τα δέρματα βαθιά ως τα οστά ανάσανα για λίγο μα δεν το'κανα σωστά και τρέχω μες στην πόλη βουτηγμένος μες στα αίματα κι ακούω τη φωνή σου να μου λέει "περαστικά" Έχω μια μαύρη - μαύρη κατάμαυρη πλευρά Το ξέρω και το ξέρεις Όπως ξέρω ότι έχω κι άλλη μία γαλαζοπράσινη που δεν κατάλαβες ποτέ γιατί εσύ την φέρνεις Πριν γνωριστούμε είμασταν σκόνη κατακάθια που περνούσαν από πάνω τους οι δρόμοι μετά απ'την ένωση όμως γίναμε αστρόσκονη πλανόμαστε πάνω απ'την πόλη σαν ήλιοι αυτόφωτοι Κανείς δεν είναι σαν εσένα Καμιά δεν είναι σαν εμένα πλάσματα που νιώσανε αμφίδρομα εθισμένα πετάμε χέρι-χέρι μες στον μολυσμένο αέρα Πόσο ακόμα - πόσο συχνά - πόσο πολύ - πώς να μπορέσεις να γευτείς μία στιγμή Πώς να μη γίνεις άπληστος και να μη θέλεις κι άλλες Ισόρροπες ψυχές σαν να'τανε τραμπάλες Τον έρωτα δεν είδα με μικρά φτερά αγγέλων ούτε στης Αφροδίτης τους χορούς των μαγεμένων τον είδα απλά στο βλέμμα σου γιατί ο έρωτας ποθεί εκ φύσεως το μέλλον Χάνομαι μέσα στην δίνη απ'τα μάτια σου κι όλο με βρίσκω κρυμμένο Μέσα σε κύκλους να κάνω κύκλους κι όλο πιο κάτω να κατεβαίνω Θα είσαι πάντα το σπίτι μου γι'αυτό ξεχνάω που μένω Κι αν κάποια μέρα πίσω γυρίσεις μην βρεις το σπιτι καμμένο Χάνομαι μέσα στην δίνη απ'τα μάτια σου κι όλο με βρίσκω κρυμμένο Μέσα σε κύκλους να κάνω κύκλους μ'ενα μυαλό κουρασμένο Θα είσαι πάντα το σπίτι μου γι'αυτό ξεχνάω που μένω Κι αν κάποια μέρα πίσω γυρίσεις μην βρεις το σπιτι καμμένο