Παγίδα

Στα χρώματα ξεχάστηκα στα αρώματα του Μάη Πόσα φεγγάρια ήπιαμε μέσα σε μια νυχτιά Όποιος μεθάει με όνειρα με δάκρυα ξεμεθάει Και βγαίνει από την άνοιξη με μια λαβωματιά Και βγαίνει από την άνοιξη με μια λαβωματιά Ξέρω καλά ξέρω καλά πως με απατούν ο φόβος και η ελπίδα Μα στη γλυκιά τους έμαθα να πέφτω την παγίδα Θα είμαι εδώ τα ανέλπιστα πάντα να περιμένω Κάθε καινούρια άνοιξη κατάπληκτος κατάπληκτος να μένω