Σήματα Μορς

Νύχτα παράξενη και νύχτα μαγεμένη Απόψε μ' άρπαξε και κάπου με πηγαίνει Παίζουν στο ζάππειο πολύχρωμεσ οι μπάντεσ Ακορντεόν βιολιά και κόκκινεσ τιράντεσ Ο γέροσ μου ψηλόσ η μάνα μου κοπέλα Κρατώ στο χέρι ένα μήλο καραμέλα Χειροκροτήματα εξέδρεσ στολισμένεσ Πυροτεχνήματα ομπρέλεσ ανθισμένεσ Πέφτει το βράδυ στ' άδεια οικόπεδα Σκορπάνε οι συμμορίεσ Μπραχάμι χρώμα μελανί Ασπρόμαυρεσ σκληρέσ φωτογραφίεσ Ασπρόμαυρεσ σκληρέσ φωτογραφίεσ Σε βλέπω τώρα καθαρά πίσω στο εξήντα οχτώ Σ' εκείνα τα μπιλιάρδα στην πλατεία Μπροστά στο ηλεκτρόφωνο όλο τ' απόγεμα ν' ακούσ Τ' αγαπημένο σου τραγούδι Έξω στο δρόμο πέρναγε βουβά η λιτανεία Στη γκρι πλατεία έβρεχε αγίου δημητρίου ανήμερα Κι ο έρικ μπάρντον σ' έπαιρνε Στο σπίτι τ' ανατέλλοντοσ ηλίου Σ' ένα ταξίδι φωτεινό Μακριά απ' όλ' αυτά Σπασμένεσ πόρτεσ και μισά Συνθήματα στουσ τοίχουσ Όλα αρχίσανε νωρίσ Και τέλειωσαν αργά Και δύσκολα Χίλια εννιακόσια εβδομήντα τρία Ξημέρωμα φριχτό σαν πιστολιά Ανοίγω αργά τα μάτια μου Απ' τη λιποθυμία Πέρασαν γρήγορα τα χρόνια Κύλησε ο καιρόσ αργά Κι αν τώρα σ' άδειο τσίρκο Ακροβατώ ξανά Σφραγίζοντασ με νόημα το στόμα Είναι γιατί βαθιά Βαθιά παραφυλάει Η δύσκολη εφηβεία Των είκοσι εννιά