Straatlantaarn

Een straatlantaarn strooit haar licht Als poedersuiker op de mist De dag valt door de gaten Een deur slaat in de nevel dicht De stappen naderen beslist Hun echo kaatst gelaten Een man bekijkt mijn nukkig Ik ben volmaakt gelukkig Je kamer was een slagveld met Je kleren op de vloer verspreid Een kandelaar van koper Daartussen boeken borden bed En op de kale strook tapijt Die als een smalle loper De stapels troep doorkliefde Bedreven wij de liefde Je lichaam was zo zacht en zacht Je handen op mijn blote huid Je adem die met stoten De druppels op mijn lippen bracht Je mond verstoken van geluid Tot 's nachts als afgeschoten De schreeuw die in je balde Klaar door de straten schalde De zon breekt door een sluier damp En jaagt haar langs de brug omhoog Een vliegtuig ploegt zijn sporen Het bleke daglicht dooft de lamp Een tram beschrijft haar eerste boog Ik ben opnieuw geboren Maar hoe zeg ik mijn ouders dat Hun zoon een man heeft liefgehad