De Held En De Lul

De held van de stad, loop soms ook op z'n sokken En de lul van de stad maakt niet altijd die brokken Het is lastig voldoen aan een titel als 'Held van de Stad' Hij heeft nul energie, om z'n vinger te wijzen Nee niet meer de jongste, en z'n haaren steeds grijzer En de Held van de stad, nou de held heeft het even gehad Bij een barmeid die lekker haar kont en haar plaatjes draait De Held is er eventjes tussenuit genaaid Eventjes zitten op de kruk van de Lul van de stad En de Lul van de stad ziet de Held op zijn plekkie Zijn bier en zijn peuken, man, dat is zijn stekkie Maar hij ziet ook de Held, zijn verdrietige bekkie, en zwijgt En de Held hardop, wat moet ik nou man Want iedereen die vindt er tog wel het zijne van En wie ben ik dan, om te bepalen wat wel of niet kan En zo zaten ze daar, even niemand verwijtend De Held en de Lul, oh zo broederlijk zwijgend Met een grijns op hun smoel, want die barmeid, ze draaide maar door En zorgen, dat had je morgen weer voor En zo werden ze vrienden, ongeveer veertig jaar Samen biljarten, en allebei weinig haar Om een scheet werd gelachen, en de waarheid verteld, aan elkaar En de dag van morgen kwam veel te snel dichterbij Bril op de neus, zo zaten ze zij aan zij En ouderdom kroop, en ziekte, 'peuf' steunen, en janken, zeiken Luisteren, 'ho maar', ze wilden beiden gelijk En zelfs op het sterfbed nog even een flinke bout De lach en de traan, was hun eeuwige zelfbehoud 'Hee Lul', zij de Held, 'we hadden het mooi voor elkaar Begraaf me morgen maar daar.' En daar stond de Lul, en het graf was verlaten Hij had veel vrienden gehad, en niks nagelaten En de regen sloeg sacht op het modderige pad En hij neuriede zachtjes het lied van de barmeid Herinnerde zich, de belangrijke strijd om de kus van die meid Nou die had 'ie gehad En nou won hij alweer van de Held, wie had dat ooit gedacht Maar het deed hem nog veel meer pijn, dan hij ooit had verwacht En hij zij: 'Ik mis je mijn vriend, vaar wel en rust zacht Vaar wel en rust zacht. Oh vaar wel en rust zacht.'