Ph7 (Ft. Ran Ahen)

Radu (verse):gözlerim bi nehir oldu şimdilerde.her akşam hayalin benimle fakat kokun nerde.derde çağredir tütün bütün kozumu oynadım bensolumda melekler sürekli haydi ağlama der.paslı bi tel bu boyna geçir hiç çekinmeyolunda sürekli koşarım buna ben erinmemerirsem bi gün güneş kokan dudaklarındakolay deil kalemin sert ucu damarlarımdabiraz otur da düşün şu adamın halinive çaresiz gelir zaman geçer tenin tanındailk adımda yürümesi kadar olanaksız bu hikayeler.rivayeten kendi başına selam eder.takvimi hesap eder dururumher akşam aynı dert kapıma sert vurur oldu.kokun elini uzatır bana uzaktan.yaşlıyım ben kalbi kuşatmaNakarat:yüzünü gördüğüm güzüne dağlarındayanamayacağı bir solukla vedalaşıpkışlara avare bu kalbimsonbaharda dökülendi bu takvimyılmadım yinede yıllarıngetirdiği yorgunluk üstüme abanırsensizlikse bir çığ gibi gönlümesoğukça belirir kokunsa kalmadıRan Ahen (verse):bir gün öyle gözbebeklerim hayallerim kadar büyürhayatın en derin yerinde duygularımı yıkanellerinden tuttuğumda , açılmaz hiç bi düğümzamansız olgularla körlüğünde günlüğümbütünlüğün içinde ayrı bir bedende kaldım aynı ben değildim artıkaşkı sen getirdin attın , başka diyar yoktu , huzur yoktu! zaman yoksun ellerindenşimdi yoksun ellerimde , ağlamak mı çare ??kokun kadar değerli oksijen ciğerlerimdesonum yakınsa lütfen uzaklaşma gözlerimdenintihara sebep olduğundan , ağlamadımhatıralar hiç bi yerde , yani yoktu tadımgeçti gölgen , şimdi sabah korkularlaseçti sözde kaldı sevdada korku varsaöyle bir hayaldi , aşkı başka anlatırdı .gölgeler gözümde damlayan bi aşk anısı