Nedir Bu Sonlar

Var gücümle dağınıklığı tek elimdeki eldivenle topluyorum Ne kadar pislik birikmiş temizlemekten bıktım ve yoruldumTozları dağıldı etrafa anılarımla birlikte kanatlandı Derinden sarsan bu deprem,iki bin yedi senesinde canlar aldı Duygusal bir tek bağ vardır bizler insandık ağlardıkHangi vicdan isterki ağlatmak ve hayatını yıkmak Her insanın yaşamak istediği çocukluğu elbet vardır Bir insan çocukluğunu yaşayamasa,küçüklüğünü ararmışHer günümüzde bir ayrı savaş ve ızdıraplar yaşanırEtrafımda kalın teller ortasında Azrail dolanır Oksijenimi tüketmeye başladı hayatın cehennemiBen yol katetmeye başladım ve aramaya koyuldum cennetiYumruklar artık kifayetsiz sözler yerine baş koydu Can yakmak benim işim deyil şeytana ayak uyduranlar olduHer kan aktığında düşünürsün Azrail can almaya gelecekmi Son ölüm marşı ne zaman verilecek artık bunu bilemezsin Nakarat Bırak bu dünyanın akıntısını kendi yolunu çizmeye bak Nedir bu sonlar Başlangıçtan varsak ya,hep sonaİleriki adımlarımda doğru yolu tercih ederim ben Ayakta kalan dört kişi dördüde dostluğuna sadık Sadece yazan bir kişi bir bilek ne kadar dayanabilir kiYıllarımı hep enseledim,geleceğimin iplerine hep asıldımHer insan kendi kendi acılarıyla doğrulmayı bilmelidirYaşam,ölüm,acı,dram gülde çıkan küçük dikenlerSuistimal edilen papatyalar son kez solarak ölürler Semaya karşı ellerim yüz sürmüş dualarım beni örtmüş Annem benim hayatımdaki sağlam durabilecek tek desteğimRapim dedim,beni aydınlatan saf berrak bir enerji Elimi kalemi tutamadığı anda ecel alıp götürmüştür beni Bilinki ya uzaklardayım yada yakın bir mezardayım Kaç kurtul insan dediklerimiz insanlıktan çıkmış Aşkı dört satıra konu alalım sanada dokunsun soğukluğu Aşkımızın boku çıktu üstünede sifonu çektim ben Başlangıç yapmak yanlıştı kıriterlere uymalıydık biz Aslında aşkımız hiç yoktu beraber evcilik oynamışız Nakarat Bırak bu dünyanın akıntısını kendi yolunu çizmeye bak Nedir bu sonlar Başlangıçtan varsak ya,hep sonaİleriki adımlarımda doğru yolu tercih ederim ben