Bitmeyecek

Emekle büyüttüğümüz ağacın dallarını budadınSeni unutmak haricinde her şeye bunadımO kadar uzaksın ki yok bir ucun bucaklarınYine de sana yürümekten memnundu bacaklarımSes ver eğer beni duyuyorsanMeğer küçülürmüş kalp, insan ne kadar büyüyorsaNasıl bir anda kayboldun sihir ya da büyü yoksa?Bir rabb'ime bir de sana "var"ım, sen yok sayGözlerin seçemiyor mu akı karayı?Yürü kalbim gidiyoruz topla tası tarağıBu yangının çırasıyım ben ve mecnunun çırağıBir gülün yapraklarına usulca düşen kırağıTutamadın beni, ben de kırıldımKoca bir aşktan bana kalan sade kırıntıBüyük bir gürültüyle girmiştin hayatımaOysa gidişin öyle sessizdi ki duymadım bir tıkırtıYetmeyecek ama bitmeyecek deŞu an mutlu, elbet içlenecek deO zaman ne yapacak içmeyecek de?Suçluyum, sana bu kadar paha biçmeyecektimSeni en son gördüğümde yazdıGönlün hiç cömert değildi, hep azdınHiç kimseye anlatmadım seni, sadece yazdımDerinlerde sandım aşkı, bu yüzden kazdımAncak görüyorum ki sevgi yeryüzündeBu gidişin gösterdi bana diğer yüzünü deBir yer biliyorum orada kimse yok sen hariçVe bir yer biliyorum herkes orada ben hariçBir türlü dikiş tutturamadım, nasıl söküldüysemVe toparlanamadık hiç, nasıl döküldüysekÖlümüne sevmeliydik ölümlüyüz mademAşk; kimine hurda kimine altın, madenAşk; altındır, işlemesini bileneBasit bir soruymuşsun sen, cevabı bilinenBelki de tam anlamıyla tanımayıpBenzetmişizdir birbirimizi sevdiğimiz birine