Zerre

Nasıl bir boşluğa itildim, hala düşüyorumBen ayrılık kazanının içinde acıyla pişiyorumOnu çığlık çığlığa severken hiç düşünmedimAcaba bu kalbi sağır kadın beni işitiyor mu?Yok içimden atamıyorum bu mikrobuSen öptüğüm ilk ten, içime çektiğim ilk kokuVe ikinci kez hedef oldum sana, vuruldumOysa daha çıkaramamışken yüreğimden ilk okuSen; bitmesin diye dualar ederek okuduğum bir romanKi her harfine aşık olduğum imkansız bir olmanBir başkasıyla.. İçinde hala biraz ben kaldı mı?Bu denli sevmem birdaha, ayaklarımı denk aldımBu bir aşığın enkazı ve yaram henüz tazeBütün hayalleri başına yıkılır bir insanın bazenBunu hazdemem çünkü ayrılık büyük bir lokmaAşk kimi zaman zehrolur sana, kimi zaman lokmanKaç sen de uykum, benden kaçKim kaldı ki bu beden de?Zerre zerre sevgim gittiHarab oldu, sesim çıkmadıGel, hala bıraktığın yerdeyimBen devası olmayan bir dertteyimVur, ölüm ayrılık kadar sert değil Daha ne kadar dayanabilir ki bu duvar yumruklarıma?Her şeyi söylemedim, yuttuklarım varVe şimdi ben yalnızca bir tanesiyim unuttuklarındanHer hatanı görmedim, yumduklarım varGözlerin umduklarımdan da çabuk ele geçirdi aklımıKi sen bu gönül bağımdaki en nadide salkımımVe her sabah doğan bir güneşşin kalbimin şarkındaBir farkın var; çünkü yer ediniyorsun her şarkımdaTüm bunların ardından bir rüzgar esti ve düştün senBir hendek gibi gördün beni ve atladın üstümdenOysa sen bu ağacın en çok güvendiği yaprağıydınYa benimle sararmalı ya bir yaz daha kalmalıydınAvuçlarıma dolmalıydı sıcacık gülüşünVe ben her sabah onlarla yıkamalıydım yüzümüEğer unutursan yüzümü geceler sana hatırlatırSeni içimde öldürsem bile yaşatır satırlarım