Raylar

Verse 1:Hayat: yok olma biçimi!İrkildikçe sindir; dünya bir sirkAşk gurura teslimBu resmi cinayete esirdi zihnimEmretmeyi bil!Tetikte parmak temsiliKal ya da git! her şey bir seçimYüzümHüznümün görüldüğü en son şehir-Doğdum. Bilincimin çekildi pimiKaç laf duydum hiçbirinde yok dostluk sihriKork! Aklıma inen basamaklar ıslakKork! Bu çağda insan tümüyle kir pasBoş bir sayfadan kendine bakmakHip hop aklıma sapladığım en eski bıçakBırak! Şuurum iptal, ruhum ihyaBirkaç rüyama ev sahibiydi kırılmış kumbaramZamana parçalanHer şehir bir parçamHer parçam bir insanVeHer mısram bir imzaNakarat:Raylar boyunca akıpakıp gidiyor nehirAkıp gidiyor raylarakşam oluncaVerse 2:Bu notları alırken raylar sakindiNabzım sabit, vagonlar bir hayli sessizdiÖfke: dilimden kan söken töreHer neyseYaşamakSansürler eşliğindeÇok sahte&Yüzüme söv! Ya da öv!Hakkımı böl, kaygımı sök!Huzuru öp! (haha)Galaksine verdiğim yeni isim: Çöp!Kafiyem döndükçe kendini bul ve döv!Gördüm aslımı bir mısra aralığında her günÖldüm dudaklarında yalanlar tadınca her günÖptüm yalnızlığı koynundaBir şiir gibi kazındı her şey ruhumaOldu sonunda!Hayallerimi boğdum soğuk sudaSolgun! Uzandı boynuSokuldu korku bu soğuk banyodan çıkınca