Rüya Değil Bu Devrim

Kuklalar diyarı aleminde herkes sancılardaPolitikaların esiri her beden şimdi naralardaBir basedrum sokakta onca insan artık kolkolaRüya değil bu devrim ; adını haykır umutlaHerşey zoraki! Doğarken öldü bedenim aniHayatta zihnim lakin tablolarda!Kaç ceset farazi? Kaç hayalim bakîHep yanımda aralanır hüzün sinirlerim ayakta isyan eyler kendimeİçimde bir halk umutsuz bekleyişteSokakta gördüm köleleşmiş onca ferdiOnca derdi komplike kurallarla bahşeden sistematik zihinleri kıyasladım kendimle!Sabah 8 Akşam 10 mesai, kelepçelerde zihnim körkütük ayyaşım bu gecedeDursun zaman dedikçe bindi korkularHerkes mutsuz! Herkes Kör, Sağır, Umutsuz!Nefes alıp verirken milyon dolarlık kazançlarÇevirdim yüzümü tek kurşuna yitip giden hayatlarBir tuşa bas katliama tanıdık ol! Televizyon da izle; kendi cinayetine ortak ol!Çünkü; sağım solum koğuş, yüzümde bir kuyuEskilerden mülteci duruştu benliğim kendimeAynalarla yüzleş tanımla kendiniNedense herkes Kahraman, Herkes düşman herkese!Herşey rüyaydı şimdi kalk! Kaldır zihnini!En uç noktasında üç ceset velakinUçurumun ucunda gün batarken bulutlar kızıl, menekşeler ölüm kokarGülüşmeler uzak kaçar!Yuvarla hepsini! Anımsa halini!Merkezinde tek amaç, mizaç; kural para, yitik hayat, onur silahDuygular ambalajda!Görücü aranır her birey barkotuyla!Elimde tek silah var. Zihinde canlı kılmak her beyaz umudu ve her sevincin adını yazmakGölgelerde düşünsel alemin toz duman, yeşil bir vadi aş gel! Dinlemen yeterKovala kendi gölgeni, adımların uzak kalsa dahiBir inanç ki insanı ayakta tutmaya kafi!Geçer hayat ince ince farketmedenAkışa etki et bu devrim tükenmeden