Aldı Köroğlu Bir Daha Söyledi

Bir at gördüm Silistre'nin ilinde Elma gözlü kız perçemli Kırat gel Ne bend'oldun lekelerin elinde Elma gözlü kız perçemli Kırat gel Kır'ı binmek iyi gelir uğura Hay edende dağı taşı devire Başı küçük boynu benzer puhura Elma gözlü kız perçemli Kırat gel Büyüktür gövdesi küçüktür başı Altıdan yediye gidiyor yaşı Çardaklıçamlı'da küçük kardeşi Elma gözlü kız perçemli Kırat gel KÖROĞLU YAVAŞ YAVAŞ YORULDU,İHTİYAR OLDU ÇÜRÜDÜ:BAŞLADI YAKINMAYA:Felek aldı devranımı demimiYa ben kime gidem imdada bilmemAşkın deryasına saldı gemimiÇalkanıp çıkmaya bir ada bilmemKement attım dala benDüştüm haldan hala benÇöp deşirdim yuva yaptımUçamadım bala benBen feleği dost bilirdimBağladı kollarım benimEser iken esmez olduSerimde tellerim benimPünhanım çağırır hazır ve nazırYetiş imdadıma boz atlı HızırKefenim dikildi tabutum hazırKabirim kazıldı nerede bilmemGüven gez güven gezDağda olur güven gezNe devlete bel bağlaNe varlığa güven gezDedi, Köroğlu hikayesi burada bitti. İşte böylece, Şaman dualarından Dedem Korkut'a, Dedem Korkut'tan Köroğlu'na, Yunus Emre'ye, Pir Sultan Abdal'a, Karacaoğlan'a, Dadaloğlu'na, ondan ona ondan ona, ondan da çağımızın büyük ozanlarına sürüp geldi bu güzel dil. Hep doğru gördü, doğru söyledi bu telli Kur'an.Onlar yalnız bize bu dünyayı sevdirmekle kalmadılar, daha mutlu ve daha adil bir dünyanın geleceğini de söylediler. Belki o dünyayı görmediler ama, görmüşçesine söylediler...