Pokolenia

Nie ma co się rozczulać każdy kopie sobie dołek Taka życiowa jest prawda którą nosimy przy sobie Co ktoś kiedyś o nas powie zastanawiałeś się nad tym Co dziś przekazujesz człowiek Inne pokolenia rosną zmienia się przypowieść W magicznym ogrodzie pośród ulic Gdzie każdy każdy sobie Nie jest tutaj lekko nie jeden z tłumu powie I nie chodzi tu o pekiel no bo wielu ma gorzej Afganistan Syria tam bombą jest przechodzień Tam gdzie Stany Zjednoczone na co dzień walczą z bogiem Pseudo misje pokojowe gdzie M4 dba o ropę Tam zostawią to po sobie Więc wyciągnij człowiek rękę jeśli ktoś ciebie poprosi Wiem gonimy wciąż za życiem ulotnym jak profit Bo skończymy tam gdzie wszyscy na tych mokrych cmentarzach Ty przekazuj dzieciom pokój błędy uświadamiaj Których nie muszą powtarzać uczmy czym religia by skończyła sie zwada Wiesz o czym gadam opuszczone budynki Te poniszczone miast w których kiedyś ktoś dorastał Powiedzmy temu basta Kiedy tylko mam czas chwytam za długopis Mogę wylać z siebie żal mogę dać rapu popis I dziękuje za ten czas moim ukochanym sercom Których zawsze będę bronić z uczuć nie da się wyzwolić Czasem trzeba się uwolnić od złych myśli i zapomnieć Bo co naprawdę ważne i dla obojga dobre Jak u Lonta Wybór jaką ty obierzesz drogę Słowa jakimś wsparciem więcej zrobić już nie mogę Każdy przecież sam kieruje swoim losem Idź za głosem serca ale też umysłu człowiek Życie to bieg i nic zrobić z tym nie możesz Piękne to uczucie w swego dziecka oczy spojrzeć Czas ucieka czas by dojrzeć