Umut

bir gönülde giren olmaz hepmi çıkan olurkiağlamanınn utanacak bir yanımı kaldıkiumut vermek istemezmiş ihtiyacım var kiruh bedenden cıkna dek içimdeki hep umuttuumut , ufak bir bukle taşıdım ki kendimdekendimle olan sohbette hep senimi anlattımsırtımdaki yüklerimi taşıyamamki artıkbu cocugun mesleği gönüllere hamallıkgeceleri boş banklarda hayaldeki hep sendinruhumdaki kırgınlık devasızmı kalcakkiderdimi veren Allah , deva sende mi kaldısonda sana kavuştum baş musallaya değdidebu tiyatronun sahnede baş roldekide kimkişans eserimi katıldım ben de bu oyunaanlaşılan son katılan ölecek tiyatrodaadıysa ' ufaktan umut-u bukleVERSE2kaçmak için yolları sen kimsinki kapadınaçık olan kapılarım neden sana cıkarkiyanlış anlama sakın namsız sözlerimi kendime olan hıncımı kalemlerden cıkardımutanıyorum evet , sana olan aşkımdanduymasanda sözlerimi hep yazacak bu kalemeski küfür dolu çarpık sözlerimin yerinişimdi sana yazdığım içimdeki umutlaryeni doğan kalbimin karanlıkmıs hep yeriyok olan insanlıktan uzak kalamak gerekiren doğrusunu sen yapıyosun beni yok sayarakkendine zarar verirsin ben insan değilimkizarar vermemek için uzaktanda severimbana hiç bişey demiyosunki biraz güleyimbana boşa bekle desende emin ol beklerimruh bedenden cıkna dek içimdeki hep umut