Buruk Bir Cümle

Az önce sana bir şiir yazdım... Bilmem bir şeyler hissettin mi? Suratım asık bu günlerde biraz Belki gözaltlarım da mimlenmiştir Aynı çamurda pislenmişti kalbim ve beynim sen temizlemiştin Buruk bir cümleyle veda ederken "Üzülme, bunlar geçer" demiştin Yol boyunca yalpaladım, belki de düştüm. Bir daha da kalkamadım Gözlerimin içi bir çocuk edasıyla seviyordu seni ve sen anlamadın Şimdi size en içten dileklerimle mutluluklar diliyorum fakat Ne zaman ihtiyacın olsa bana, sana papatyalardan taç yaparım Tek doğrumdun, şimdilerde ise baktığım her yerde bir yanlış var Büyük hata yapmış olmalıyım, benden meleğimi geri almışlar Bu sevdanın kör hançeri yüreğine saplananlar deli kalmışlar Sıcaklığını Güneş görse, saygı duruşuna geçip seni alkışlar Ayrı bedenlerde yaşayan tek bir ruhtuk, şimdi bir ruh bile değilim Sana kızmıyorum yanlış anlama, senin hayatın senin seçimlerin Şımarma demiyorum, sonuna kadar şımar, gülüşüne ömrümü veririm Ufka bakar, seni hayal edip, bir sigara yakar, sonra söndürüp eririm Yabancılaştım artık her tarafta kalabalık Korkarım ki, hayatımla, çok önceden vedalaştık Haddi hesabı yok, senle ne dağlar aştık Çağlayanlar ortasında nehirlerden taştık