İstiridyeden Resitaller (ÜÇ)

Işıklarımı kapatmadın lambalarımı kırdın Sevgi çok garip bir duygu, bilmem kaçıncıyı yıkıldım Hatrı yok kimsenin artık, şarap şişeleriyle cenk ederken Olan biten herşeyden haberi vardı rıhtımın Dalgalar süpürdü denize akıttığım yaşları Neşeli yanımı öldürdün Çatık biraz kaşlarım Sonumu getiren her ne varsa söyle ona da başlarım İntihar günahtı, ben de seni sevmeye başladım Metropoldü ruhum şimdi andırıyor taşrayı Çılgın olamadım ki yanında haddimi aşmadım Böbreğinde yoktu çünkü kalbindeydi taşların Mutluluk temenninden haberi var mıydı yaşların? Önce aklı yitir, sonra hayasızca delir Sevgi bilmeyene şiirlerim anlamsızca gelir Gençliğim erirken yoktu zamanın haberi Kötüler iyiyi öldürerek kazansın zaferi Birden elimden kayıp gider sevinç Gitme demicem nasılsa gelmedin ki hiç Dipler benimdi zaten gücün varsa yetiş Titrer kirpiklerim şimdi gözyaşlarımı iç Seni korumak için kendimi inciten bir aptalım Tadım yok, sade masayı dengeliyo kitaplarım Gülmek eğer otoriteyse en başından firardayım Gemilerimden eser yoktu, hikayende liman yanık Alışkanlıklar bıraktın vurup kapıyı giderken Arveles, unisom, vodka... Şimdi nolur git erken Paydos ettin hayatımdan, sabrım epey biterken Mucizelere şahit oldum, çölümde gül biterken Fotoğraflarında yüzünden çok parmak izim var Saflığını kaybetti şimdilerde kırmızı kar Başkalarına dürüst olma, hikayemin hırsızı kal Bir melek bul ve sonra güzelliğinin sırrını çal İşte öyle böyle falan devam ediyor hayat Bela geliyor kapattım ben kapılarımdan girme fakat Yine de felaketim ol, "aman" dersem metaneti de dayat Yokluğunu var eden soruya cevap netti, "Şarap"