Kahin

Kırlangıç evindendi ağaçlarımız Biz hayal ederdik gecenin üçünde Birbiri içine uyuşmuş ellerimiz Sana denk gelmeyen haykırışım Bilmiyorum bildirilmiyorum Bu benim hapsolduğum Ya da herkesin başıboşluğu Sana doğru yorulduğum hışım Sana yürümeyen kalkışım Kışlalardan duyuyorum sesini Niye neden demeden bir çocuk Sürülüyor benim gözbebeklerime Benim yazım, yüzüm, senim tutuk Serüven gibi tutulurdu yasın Yasemin kokularının mayasından Senin toprağın kadar uzak Ya bu benim dönüşüm Ya da herkesin sarhoşluğu Bilmiyorum bildirilmiyorum Belki bu benim sığamadığım Ya da herkesin boşluğu. Her yerden taşlanan bu gezgin Giyerim tüm çıplaklığını gerçeğin İstanbul'da bir martı küçüklüğüm Bilmezdin, simit atardı hanımlar beyler Seni sevdiğimden beridir insanım ben Bilmiyorum bildirilmiyorum Ya bu benim dönüşüm Ya da herkesin sarhoşluğu Bilmiyorum bildirilmiyorum Ya bu benim olmamışlığım Ya da herkesin mayhoşluğu Anlayamadan sevdim üzerimdeki laneti Belki de satılığa çıktı devrimin deliliği Bu benim cahilliğim ya da herkesin kâhinliği