Adını Daha Koymadım

Bu kafiyeler ruhumun nefretinden ötürüdür Etrafımda bunca insan bekliyorken ölümümü Kesmek istiyorlar önümü, susturuyorlar sözümü Bense yürüdüğüm yolda artık kırpmıyorum gözümü Sonunda kazanmayı başardım annemin de nefretini Sanırım daha kurulmadan yaşıyorum fetretimi Oysa ben bu bok için ortaya koymuştum her şeyimi Ruhum n'olur beni bırakma sen de herkes gibi Artık tüm geçmişimden daha hırslı ve öfkeliyim Buna sebep olan şeyse yalnızlığımın özleridir Uykum neden kaçıyor her kıstığımda gözlerimi Kör olsan da görmezden gelemezsin özverimi Her çıkan engelde daha da güçlenerek ilerli'ce'm Başarıyı görene dek bu acıya dayanıp biter di'ce'm Ben de artık herkes için siktir edip gider di'ce'm Öyle bi' yere geli'ce'm ki geride kalan herkesi göt edi'ce'm İçimden acıyı bile daha kovmadım Üzerime gelenin adını daha koymadım İçimden acıyı bile daha kovmadım Üzerime gelenin adını daha koymadım Adımlar, geri giden adımlar Hatırlat, beni ona hatırlat Adımlar, geri giden adımlar Hatırlat, beni ona hatırlat Yalnız başıma yürürüm her açtığımda gözümü Huzuru görürüm belki sadece tattığımda ölümü Kulaklığı taktığım anda sanki dünyalar bölünür Şahi'nin sesi benden çıkıp yine göklerde süzülür Hiç bi' yolum kalmadı bu boku başarmaktan başka Sorduğumda dediler gönülleri kazanmaktan başla Yine de hepsi için bunca acıya katlanmak saçma İstemiyorum artık kazandığım paylardan paylaşmak İçimden acıyı bile daha kovmadım Üzerime gelenin adını daha koymadım İçimden acıyı bile daha kovmadım Üzerime gelenin adını daha koymadım İçimden acıyı bile daha kovmadım Üzerime gelenin adını daha koymadım Adımlar, geri giden adımlar Hatırlat, beni ona hatırlat