Kör Gönül

Verse 1Sabır küpü doldu taştı uykularım kaçtıTertemiz çocukluğum yaşandıkça siyahlaştıGözlerim telaşlı kimselerde telaş yok Sen boş ver onları can kimseden hayır yokVay haline gönlüm sen kaç kez öldün Anlatmadığın ne çok şey var öyle içine gömdünDönüp bakmana değmez anılar çürüttünKalanlarını istemezsin hepsini öldürürsünBak şu mevki dağlarında ne kadar insan varBak şu meşk yollarında ömrün harcayanlar Senden daha bi çıkmaz içinde batanlarda varŞöyleleride var hayatı kerhane sananlar varMalesef aynı yerden bakmıyoruz dostumİsterdimki söylediklerim gönlüne dokunsunAşkı bulmak için yanlış kitaplar okuyuşunSöyle fiyatı kaçtı dudaklarına dokunuşunNakaratSen yaptıkça bozanlar varHaline gülüp alay edende varBen gördüm ben tanıyorum onları Vicdansız kalpleri varKim sevap almış kötülüktenZalimler bilmiyorBak binlercesinin sonu yazıyorOkusada gönlü kör anlamıyorVerse 2Günahlarıma mazeretim yok hesabım sorulurFakat korkusuzca yaşayan sorumsuzlar konumdurBanane lan senin konundan diyip gidebilirsinBende kilitler kırık istediğin an gidebilirsinAnlatmayı deniyorum bende birikmişleriYenildiğim savaşlarda topladım bu ganimetiAnlamayan bin yerine anlayan bir olsunİnan umrumda olmaz ha varsın yok yoksunUyandım bi sesle yüzümde ürkmüş ifadeyleOnca kelime onca dörtlük dilsiz bi kelleyleŞahsi unutsa bile can hatırlatır keşkeİnsanlığın lügatında olmasaydı keşke keşkeCanım söyleriyle yıkar kale seyreyleRapim kulaklarında yapar sanki baleİnsanlık aşını yaptır öyle gel banaKudurmuş hiç bir köpeği almıyorum kaale