Kağıt Bir Gemi Ve Süreyya'dan Bir Dize

Yok ya?!…gel de şarkı söyleBildiğin tek şiir kalsın aklında hem de her öğlenSerteldin çünkü artık her şarkı sıyrılır etindenYa da Saçlarının sesini bizzat taklit ettiğimdenSoğuk! Boynundaki bir leke gibi sesin boğukUzaktaki kız çocuklarından farksız duan donukÖlüler için söylenen her şarkı son yeter şartıGemiler indi kasıklarına gemiler bir gri martıgülen ağzından sönen cigaradan duraktanbir sinemanın en ön koltuğundan… dudaktandüz taranmış yalnızlığından ve kokundanbir kriz gibi geçerdim neden bilmem solundanEli kimin kasımpatıGece ve de güneGüle bakıp utanHadi beni tutup öp heyBenim çatıkatım tıpatıpbi katı patelojisana kapılıp adını batıda bırakıpatan ey!Susardık…yıldızları sayıp susardıkNe kadar dargınsak biz o kadar güzeldikBen Nazım'dan anlatırdım ya da Süreya'danİçine ağlardın ben kalkardım mavi bir rüyadanDemesin! Aynalar aynalıktan çekilsin veyaKarnının içindeki eski kırık çekmeceler veya.Bir şarkı yağmur gibi doldurabildi bir semtiBir semti tam on dört yerinden bir adam terk etti.Gözlerinde bir kumsal biriktirdiğinden bu yana,Eksik onca kenti tamamladığından beri yaniBirkaç öpüşünle binlerce düşü açıklarken haniÖlüm kendini astı hiç silah sesi duymadım benÇığlık bazen en gösterişli susmak bir bakımaSusması bazen bir sessiz çığlık bir kadınınUzaklara öyle bir bakışın vardı kafeteryada keşke!Keşke yalnız bunun için sevseydim seni*Şimdi bir sorum var…Dirilerin üzerleri toprakla örtülür mü? Ya da…Siz hiç bir okyanusu dudaklarından öptünüz mü?