Karartma

Fenalardayım , istersen kör bıçaklarla yar beynimi ,Küskün ya da düşkün çepeçevre , duvar dipteyim , kenardayım.Yirmi beş senem hebâ , kestirip atmak mutlak ceza ,Ölümden sonra da çatı katımdan seyreder misin beni ey ceset belam?Kostümüm et , bu sahne tıpkı bir kerbelâ ,Ömrüm yük vagonlarında raydan taşan en keskin zekam.Baretimde yazan kan grubum kadar tehditkâr değil hiçbir kavram ,Benim kavgam hürriyeti solumak ve yutkunmak adına.Muhalefetse sakultam , sefaletse dergâhım ,Kurtlar , ey yedi düvelin tek güneşi , kurtlar sofrasında kalan tek dişim.Direniş her nasıl sıkılan bir yumrukla evrimleşir ,Körpe bir kadındır öfke , gülümsersin göklere.Silahın namus yerine geçtiği ülkelerde kavga ,Hasetle başlar , korkak bir kovanla son bulur her soysuz dava.Bir duygu sömürüsünü tamamlar gibi şimdi apartman ,Yar gözlerini kendime doğrultsam da önüm arkam karartma.