Bir Damla Yaş

Nerdeyiz biz şu an ve hangi tarafa bu yolculukBu bir savaşmı yoksa eski dosta vefa borcumuİnsanlık öldümü dünya sanki acımasız koğuşuYüzüm gülene dek beklerim güneşin doğuşunuBurdan sanki karanlık görünüyor hayatın yollarıİçimden geçen bu sözler bir şiirin kaçıncı satırlarıHerşeyin bir vakti var düşünüp geçmişi hatırlayınÖlüm vakitsiz gelir söylemek faydasız bu lafları Gözlerimde şimdi yirmi yılın soğuk gölgesiEn çocuksu yanlarım tenimde savaş bölgesiKendimi hiç anlamıyorum bu da neyin öfkesiBu acı sanki annenin oğluna çıkıp da git demesi Sonunda duygularıma hakim olmayı başardımŞahit olduğum yalan aşklar bu şehirde yaşandıHayat her insanın gözünden bir damla yaş aldıŞimdi düşün kadere söven birisi fazla yaşar mı Yazdıklarına anlam yükleyen garip bir şairimMasumiyet andıran kaçıncı tebessüme şahidimKimse kimsenin sahibi değil bunu da böyle bilinGeleceğim belirsiz yinede hedeflerime hakimimHiç farkına varamadım nasıl geçti bunca yılHiçbir vakit ağlamadım gözyaşım içimde sırÖlüm yalan olmalıydı yaşamalıydım bin asırAşamalıydı bütün yollar bak bileklerim nasır Hayata dair yazılan bu şiirler kalbe hudutturKimisi en güzel hikayede insanlığını unuttuBu şehir kimi zaman yaz kimi zaman bulutluÜzülme bazen ölmek bile insan için umutturKısa bir ara versem şiire bu kalp sonsuza susarBir senaryo gibi hayat durmadan rol oynadılarGökyüzüne yükseliyor şimdiki tüm genç fidanlarElbet birgün gelecektir umutla beklenen yarınlarGitmedi aklımdan unutamadım bi dostun ihanetiBende anlam veremedim ve gördüm sonra lânetiTitrerdi ellerim ama yalanım yok beni bilen bilirdiBu yazılanlar gerçek hayatın biraz şiirsel ifadesiNeden mi yazıyorum hayatı anlatmak için insanaKaygı olmazdı içimde herkes beni doğru anlasaDurmak bilmedi kalem, yazmaya vermedim araYürümek zor gelmiyor artık alıştım dikenli yollara