Üzülme

Hayatta gelip geçici bulunan aciz bi konuktumÖlümü çok büyüttün alt tarafı tek bi soluktuAnlatıyorum ne varsa sesimde hep boğuktuBilmiyorum neden yaz günü ellerim hep soğuktuHiçkimse sorunlarıma bulamaz asla bi şahitYazdıklarımı unut benden uzaklaş ve ışığa gitYaşadığım bu acılara bak Dramierdir tek şahitHiç bi ismin ahengiyle kıyaslama bu yedi harfiKalp perdemi araladım yinede güneş doğmuyorZaten artık karanlık bu garip ruhu boğmuyorEylül ayı bu dokuz köyün tek birinde doğru yokKüçümsediğin kalem benle bi şaheser doğuruyorÜzülme birgün kader senide görür ve utanır bakÖlüm herkese gelir korkmada kendine ara bucakYalanlardan kurtul artık çünkü doğrulardır hakEl uzattım sana hadi geçmişi unut ve ayağa kalkÇok insan gördüm hayatta birine can bağlayanBendim hep ağlayan bir çocuk gibi hiç durmadanBirgün daha bitti geçti öyle kimseye aldırmadanBileklerim tutmuyor zor artık ayakta duramamGezme aşk sokağında inan ki yok burda bir şeyBen çok gezdim zamanında bak kalmadı bir şeyGeleceğini düşün sen ömrünü tüketme severekBak bana ne hâldeyim hiç olmazsa beni al örnekDiyorlar bana bu anlattıklarının hepsi boşaydıDüşünceleri darmadağın keşke ölüme koşaydıAnlardınız beni sizde az biraz yürek olsaydıHayatı yazdım ne yazık onlar farkına varamadıGeçmişi unut ki hayatında yeni sayfalar açılsınBaşkalarını boşver sen kendine bi bak nasılsınBırak şimdi tüm insanlar sonsuz aşka kapılsınGün gelir öğrenirler, şimdi hepsi hayatı yaşasın