Sarnakh

تو اتاق تاریکم یه لامپ شکسته یه دست خونیه منو وضعیتی که آبیه غمگینم مث روزی که خودتم نمیدونی چته هزار تا سوال و جوابایی که چرته خسته ام هم از خودم از تو و هر کی دورم خسته از گذر ادما که میان میرن گم شده لبخندم و حس خوب زندگی دنبالش میگردم و اما نیست سرنخی جرقه های این سیم لخته اویزونه از سقفم رعد و برقای خشمگینی که مینوازن تو مغزم تیکه های قبلمو تنهایی شدیدم خدایا این رسمش نیست و این حال وخیمم