Kalemim (Bazen Durur)

Bazen durur bazen coşar çağlardıEpeyce zamandır sustu kalemimYaren ile hüzünlenir ağlardı Daima överdi dostu kalemimSevgisini bin baharda bulamadıBu çileye tahammülü kalmadıYine namert kapısın çalmadıYalancı mertlere küstü kalemimBazen yare bazen sere dokundu Taştan değil dost gülünden sakındıHiç gülmedi hep halinden yakındıSelamı sabahı kesti kalemimTan yeliyle dağbaşında tozarkenGonca güle methiyeler dizerkenSeni beni başkasını yazarkenBirgün bam teline bastı kalemimTürkü oldu bestelerde dolaştıHer makamdan şarkılara bulaştıİşi bitti kendisiyle dalaştıAz daha deldirdi postu kalemimKülleri savruldu közü tükendiKalıbı büyüdü özü tükendiBağırdı çağırdı sözü tükendiSazını duvara astı kalemim