Çaresiz Satırlar

Hergün geberen onca sübyana rağmen mi güzeL? Verdiğim nefesLer tükenmeden anLatayım. Her nağmeme kazınır tadım kaLmadı adım. Yazmasın tarihte kan dolu sayfalar Rutubetten kokmasın. Galipte mağlupta zararda. Biş gün gelirde susarsam eğer anla ; öLmüşümdür. Meğer gülmüşümdür Tabutum yerin dibinde bin düşündür 42inde kan yağmur ferimde.silmişimdir. Gerimde gözü yaşLı kim kaLır benimLe? Kabusumu tatmadı kimse yatmadı gecemde. DikenLi teLLerimLe sardığım hecemde Ellerimle vardığım tepem yeryüzünden100 ışık yılı derinde. MaaLesef haLa insanım diyemem kendime. Ben kime kuL oldum ki suLhu bozuk. Güldü geçti.Annem ağlamaz. İnsanın (çözemedim:)) ölüm yine ellerinde kabza savaş Ve kan kokan 2005 sene. Çaresiz onca satır üzerine nafilene kadar mürekkep akıtır Bu Şer be Şer dölü yeşermeyen çöLü Vermeyen meyveyi açmayan gülü. Heer erişemediğim barış uğruna her nağmem.Çaresiz. Beyin mezarlığında tek zebani hain affı istemem. Ölümse her gecem gülümse çare yok cariyem. Bari yense korku sorgulandı canlı öldü kanlı barış hubbesinde. Kutbesinde gördüm caminin çalıntı katilim kalındı failim salındı CahiLim kabuL de ettim hergünüm yetim Betimle sen bu afetin her anında İçimdeki sefaletin izleri kefaletin Ben uygar çektiğim çilenin ortasında kalmış bir köleyim varsın öleyim. Ne farkeder.? Çaresiz onca satır üzerine nafilene kadar mürekkep akıtır Bu Şer be Şer dölü yeşermeyen çöLü Vermeyen meyveyi açmayan gülü. Heer erişemediğim barış uğruna her nağmem.Çaresiz.